Joël krijgt een opdracht. Krijgt Joël een opdracht?

Gedichten over de schepping!

Onrechtmatig

Gods voorbereiding en voorzienigheid in moeilijke tijden

Vol verwachting

Henk Stoorvogel - Dichter bij God

Manna voor elke dag - maand 2 - Iyar

Gedichten over vrucht dragen!

Troost in angstige momenten

Bible Breakdown - Markus

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="GEN.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">De zondeval</div><div class="p"> 1De slang was listiger dan alle andere dieren die de Here God had gemaakt. Hij zocht de vrouw op en vroeg: &#8216;God heeft jullie zeker wel verboden van de bomen in de hof te eten, h&#232;?&#8217; 2&#8216;Nee hoor,&#8217; antwoordde de vrouw, &#8216;wij mogen van alle bomen eten, 3behalve van die in het midden van de hof. Wij mogen hem zelfs niet aanraken, want dan zullen wij sterven.&#8217;</div><div class="p"> 4&#8216;Dat is een leugen,&#8217; zei de slang, &#8216;jullie zullen niet sterven. 5God zegt dat alleen omdat Hij weet dat jullie aan Hem gelijk zullen zijn als je daarvan eet. Je ogen zullen open gaan en net als God zul je het onderscheid kennen tussen goed en kwaad.&#8217;</div><div class="p"> 6De vrouw keek naar de boom en zag dat de vrucht eetbaar was en er prachtig uitzag. Die vrucht kon haar verstandig maken! Ze plukte wat vruchten en at ervan. Zij gaf ook haar man, die bij haar was, van de vruchten en hij at er ook van. 7Toen zij dat hadden gedaan, kregen ze door dat ze naakt waren en zij schaamden zich. Van bladeren van een vijgenboom maakten ze schorten en hingen die om hun middel.</div><div class="p"> 8Die avond hoorden zij de Here God door de hof wandelen en zij verborgen zich snel tussen de bomen. 9De Here God riep: &#8216;Adam, waar ben je?&#8217; 10Adam antwoordde: &#8216;Ik hoorde U en toen werd ik bang omdat ik naakt ben. Daarom verstopte ik me.&#8217; 11&#8216;Wie heeft je verteld dat je naakt bent?&#8217; vroeg de Here God. &#8216;Of heb je soms gegeten van de boom waarvoor Ik jullie had gewaarschuwd?&#8217; 12Adam zei: &#8216;De vrouw die U mij hebt gegeven, heeft mij ervan gegeven en toen heb ik ervan gegeten.&#8217; 13De Here God wendde Zich tot de vrouw en vroeg: &#8216;Hoe kon je dat nu doen?&#8217; Zij antwoordde: &#8216;De slang heeft mij bedrogen en misleid.&#8217;</div><div class="p"> 14Toen zei de Here God tegen de slang: &#8216;Ik zal je hiervoor straffen. Je zult vervloekt zijn onder alle dieren op aarde, je hele verdere leven zul je op je buik door het stof kruipen. 15De vrouw en jij, en al jullie nakomelingen, zullen vijanden zijn. Een van haar nakomelingen zal jouw kop verbrijzelen en jij zult zijn hiel verbrijzelen.&#8217;</div><div class="p"> 16Na die woorden zei God tegen de vrouw: &#8216;Met veel pijn en moeite zul je je kinderen krijgen. Je zult verlangen naar je man en hij zal over je heersen!&#8217;</div><div class="p"> 17Tegen Adam zei Hij: &#8216;Omdat je naar je vrouw hebt geluisterd en ondanks mijn waarschuwing toch van de boom hebt gegeten, zal Ik de aardbodem vervloeken. Voortaan zul je hard moeten werken om in leven te blijven. 18Er zullen dorens en distels groeien en van de wilde planten zul je eten. 19Tot de dag van je dood zul je zwetend het land bewerken om te kunnen leven. Dan zal je lichaam vergaan tot het stof van de aarde. Want uit stof ben je gemaakt en tot stof zul je weer worden.&#8217;</div><div class="p"> 20En de man noemde zijn vrouw Eva, moeder van alle levenden, omdat uit haar alle mensen zouden worden geboren. 21De Here God maakte van dierenhuid kleding voor Adam en zijn vrouw en trok hun die aan. 22&#8216;Door te eten van de boom van de kennis van goed en kwaad is de mens aan Ons gelijk geworden. Als hij nu van de boom van het leven eet, zal hij ook nog voor altijd leven,&#8217; zei de Here God. 23Daarom stuurde Hij de mens voor altijd uit de hof van Eden weg: hij moest het land gaan bewerken waaruit hij was voortgekomen. 24God verdreef de mens en plaatste aan de oostkant van de hof cherubs en een vlammend zwaard dat flitsend heen en weer schoot, om de toegang tot de boom van het leven te bewaken.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="GEN.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">Ka&#239;n en Abel</div><div class="p"> 1Adam had gemeenschap met Eva en zij raakte in verwachting. De zoon die werd geboren, noemde zij Ka&#239;n. &#8216;Want,&#8217; zei Eva, &#8216;met hulp van de Here heb ik een man ter wereld gebracht.&#8217; 2Hun volgende kind was ook een zoon, Abel. Abel werd schaapherder en Ka&#239;n legde zich toe op de landbouw.</div><div class="p"> 3Na verloop van tijd brachten Ka&#239;n en Abel beiden een offer aan de Here. Ka&#239;n een deel van zijn oogst, 4maar Abel bracht van het beste van zijn kudde, ook het vet. De Here accepteerde het offer van Abel, 5maar dat van Ka&#239;n niet. Ka&#239;n voelde zich vernederd en werd boos. Zijn gezicht vertrok van woede. 6&#8216;Waarom ben je boos?&#8217; vroeg de Here hem. &#8216;Waarom trek je zo&#700;n kwaad gezicht? 7Je zou vrolijk kunnen kijken als je maar doet wat goed is. Maar als je weigert te gehoorzamen, moet je oppassen. Want de zonde ligt op de loer, klaar om je leven te vernietigen. Maar als je wilt, kun je hem overwinnen.&#8217;</div><div class="p"> 8Op een dag stelde Ka&#239;n Abel voor de velden in te gaan. Toen ze daar samen liepen, viel Ka&#239;n zijn broer aan en vermoordde hem.</div><div class="p"> 9Maar kort daarna vroeg de Here aan Ka&#239;n: &#8216;Waar is Abel, je broer?&#8217; &#8216;Hoe weet ik dat nu?&#8217; antwoordde Ka&#239;n ontwijkend. &#8216;Moet ik dan altijd op hem passen?&#8217;</div><div class="p"> 10Maar de Here zei: &#8216;Wat heb je gedaan? Het bloed van je broer roept naar Mij vanaf de aarde! 11Daarom verban Ik je van de grond waarop het bloed van je broer heeft gevloeid. 12Hoe je ook zwoegt en ploetert, de aarde zal je nooit voldoende opleveren. Voortaan zul je een vluchteling zijn die van de ene naar de andere plaats zwerft.&#8217; 13&#8216;Deze straf is zwaarder dan ik kan dragen!&#8217; zei Ka&#239;n. 14&#8216;U verjaagt mij van mijn grond en uit uw nabijheid. U maakt mij een dakloze zwerver en ieder die mij ziet, zal proberen mij te doden!&#8217;</div><div class="p"> 15Maar de Here antwoordde: &#8216;Nee, want wie jou doodt, zal Ik zevenmaal zwaarder straffen dan Ik jou heb gedaan.&#8217; En de Here plaatste een merkteken op Ka&#239;n als waarschuwing aan anderen dat ze hem niet mochten doden. 16Zo verliet Ka&#239;n de Here en vestigde zich in het land Nod, ten oosten van Eden.</div><div class="p"> 17Ka&#239;ns vrouw raakte in verwachting en kreeg een zoon, Henoch. Toen Ka&#239;n een stad stichtte, noemde hij die stad ook Henoch, naar zijn zoon. 18Henoch was de vader van Irad; Irad was de vader van Mechuja&#235;l; de zoon van Mechuja&#235;l was Metusa&#235;l; Metusa&#235;l was de vader van Lamech. 19Lamech trouwde twee vrouwen: Ada en Silla. 20Ada kreeg een zoon, Jabal. Hij werd de vader van de veehoeders en de mensen die in tenten wonen. 21Zijn broer heette Jubal en werd vader van allen die de citer en de fluit bespelen. 22Lamechs tweede vrouw, Silla, kreeg een zoon met de naam Tubal-Ka&#239;n. Hij legde zich toe op de metaalbewerking en werd de vader van de smeden. Zijn zuster heette Na&#228;ma.</div><div class="p"> 23Op een dag riep Lamech zijn vrouwen bij zich en zei: &#8216;Luister, vrouwen! Een man die mij verwondde en een jongen die mij sloeg, doodde ik. 24Hij die Ka&#239;n doodt, wordt zevenmaal zo zwaar gestraft, maar de man die Lamech doodt, zal zevenenzeventig maal zo zwaar worden gestraft.&#8217;</div><div class="p"> 25Adam en Eva kregen later nog een zoon en noemden hem Set. &#8216;Want,&#8217; zei Eva, &#8216;God heeft mij een zoon gegeven in de plaats van Abel, die door Ka&#239;n werd vermoord.&#8217; 26Set groeide op en kreeg een zoon die hij Enos noemde. In die tijd begonnen de mensen de Here God voor het eerst te aanbidden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="GEN.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">De farao door Abram misleid</div><div class="p"> 1Eerder had de Here Abram de opdracht gegeven: &#8216;Verlaat uw land en uw familie en ga naar het land dat Ik u zal wijzen. 2Dan zal Ik u de vader van een groot volk maken. Ik zal u zegenen en uw naam overal beroemd maken. U zult vele anderen tot een zegen zijn. 3Als iemand u zegent, zal Ik hem zegenen en als iemand u vervloekt, zal Ik hem vervloeken. U zult voor alle volken een zegen zijn.&#8217;</div><div class="p"> 4Abram gehoorzaamde de Here en vertrok met zijn neef Lot. Abram was toen vijfenzeventig jaar. 5Hij nam zijn vrouw Sarai, zijn neef Lot en al zijn bezittingen mee: vee en slaven die hij in Haran had verzameld. Zo kwamen zij in Kana&#228;n aan.</div><div class="p"> 6Trekkend door het land kwamen zij in de buurt van Sichem, bij het eikenbos Mor&#233;. In dat gebied leefden in die tijd Kana&#228;nieten. 7Daar verscheen de Here opnieuw aan Abram en zei: &#8216;Dit land zal Ik aan uw nageslacht geven.&#8217; Abram bouwde een altaar op de plaats waar hij de Here ontmoette. 8Daarna trok hij in zuidelijke richting naar het heuvelachtige gebied tussen Betel in het westen en Ai in het oosten. Hij zette daar zijn tent op, bouwde een altaar voor de Here en aanbad Hem. 9Zo trok Abram steeds verder naar het zuiden in de richting van de Negev.</div><div class="p"> 10Er brak echter een zware hongersnood uit in Kana&#228;n en Abram besloot naar Egypte uit te wijken. 11-13Toen zij de grens van Egypte naderden, begon Abram zich zorgen te maken. Hij zei tegen zijn vrouw Sarai: &#8216;Je bent een knappe vrouw. Als de Egyptenaren jou zien, zouden ze mij wel eens kunnen doden om jou te krijgen. Daarom kun je beter zeggen dat je mijn zuster bent. Dan zullen de Egyptenaren mij goed behandelen, ter wille van jou!&#8217; 14-15 En inderdaad, zo gauw de Egyptenaren de schoonheid van Sarai zagen, brachten zij hun koning, de farao, op de hoogte. Hij nam Sarai op in zijn harem. 16De farao overlaadde Abram met geschenken: schapen, runderen, ezels, slaven, slavinnen en kamelen. 17Maar de Here stuurde zware plagen over de hele hofhouding, omdat de farao Sarai in zijn harem had opgenomen.</div><div class="p"> 18Toen riep de farao Abram bij zich. &#8216;Wat hebt u mij aangedaan? Waarom hebt u gezegd dat Sarai uw zuster was, zodat ik haar als mijn vrouw heb genomen? Waarom hebt u mij niet verteld dat zij uw vrouw is? 19Hoe kon u haar aan mij afstaan door te zeggen dat zij uw zuster is? Neem haar maar terug en vertrek!&#8217; 20Begeleid door een gewapend escorte werden Abram en zijn vrouw met al hun bezittingen het land uitgezet.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="GEN.22">
 <div class="label">22</div><div class="s1">Abrahams geloof op de proef gesteld</div><div class="p"> 1Enige tijd later stelde God Abraham op de proef. &#8216;Abraham!&#8217; zei God. &#8216;Ja Here, hier ben ik,&#8217; antwoordde Abraham. 2&#8216;Neem uw zoon, uw enige, van wie u zoveel houdt, Isaak, ga naar het land Moria en offer hem daar als een brandoffer aan Mij. De plaats waar u dat moet doen, zal Ik u wijzen.&#8217;</div><div class="p"> 3De volgende morgen stond Abraham vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee knechten mee en zijn zoon Isaak. Hij hakte hout voor het offer en ging op weg naar de plaats die God had genoemd. 4Na drie dagen reizen zag Abraham in de verte de plaats die God hem had gezegd. 5&#8216;Jullie blijven hier bij de ezel,&#8217; beval hij de twee dienaren, &#8216;ik en de jongen gaan daarheen om te aanbidden. Daarna komen wij hier terug.&#8217; 6Abraham liet Isaak het hout voor het offervuur dragen en nam zelf het mes en het vuur. Zo liepen zij samen verder.</div><div class="p"> 7&#8216;Vader,&#8217; zei Isaak. &#8216;Wat is er, mijn jongen?&#8217; vroeg Abraham. &#8216;We hebben hout en het vuur,&#8217; zei Isaak, &#8216;maar waar is het lam dat wij moeten offeren?&#8217; 8&#8216;God zal Zelf voor een offerlam zorgen, jongen,&#8217; antwoordde Abraham. En weer gingen zij samen verder. 9Toen zij aankwamen op de plaats die God Abraham had aangewezen, bouwde Abraham een altaar en stapelde het hout erop. Toen bond hij Isaak vast en legde hem op het altaar, op het hout. 10Hij pakte het mes en hief zijn arm op om zijn zoon te doden. 11Op dat moment riep de Engel van de Here uit de hemel: &#8216;Abraham, Abraham!&#8217; &#8216;Ik luister,&#8217; antwoordde Abraham. 12&#8216;Leg het mes weg en laat de jongen ongemoeid,&#8217; zei de Engel. &#8216;Ik weet nu dat God de belangrijkste is in uw leven. Zelfs uw eigen zoon, uw enige, van wie u zoveel houdt, wilde u Mij geven.&#8217;</div><div class="p"> 13Abraham keek rond en zag vlakbij een ram, die met zijn horens in de struiken vastzat. In plaats van zijn zoon offerde hij die ram als een brandoffer op het altaar. 14Abraham noemde die plaats &#8216;De Here voorziet erin.&#8217; Daarom wordt ook nu nog gezegd: &#8216;Op de berg van de Here zal Hij voorzien.&#8217;</div><div class="p"> 15Toen sprak de Engel van de Here opnieuw tegen Abraham vanuit de hemel. 16-17 &#8216;Ik, de Here, heb Mijzelf gezworen dat Ik u en uw nageslacht rijk zal zegenen, omdat u Mij hebt gehoorzaamd en Mij zelfs uw enige zoon wilde geven. Uw nakomelingen zullen net zo talrijk zijn als de sterren aan de hemel en het zand langs de zee. 18Zij zullen hun vijanden overwinnen en een zegen zijn voor alle volken van de wereld en dat alles, omdat u Mij hebt gehoorzaamd.&#8217; 19Abraham keerde terug naar zijn twee dienaren en samen gingen ze terug naar Berseba, hun woonplaats.</div><div class="p"> 20Enige tijd later kreeg Abraham bericht dat Milka, de vrouw van zijn broer Nachor, haar man acht zonen had gegeven. Us, de oudste, Buz, de op een na oudste, Kemu&#235;l (de vader van Aram), Kesed, Chazo, 21-24Pildas, Jidlaf en Betu&#235;l (de vader van Rebekka). Nachor kreeg ook nog vier zonen van zijn bijvrouw Re&#252;ma: Tebach, Gacham, Tachas en Ma&#228;cha.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch45" data-usfm="GEN.45">
 <div class="label">45</div><div class="s1">Jozef maakt zichzelf bekend</div><div class="p"> 1Jozef kon het niet langer uithouden. &#8216;Verdwijn!&#8217; riep hij tegen zijn bedienden en hij werd met zijn broers alleen gelaten. 2Toen huilde hij openlijk. Het geluid klonk door het hele paleis en het nieuws werd al snel overgebracht naar het paleis van de farao. 3&#8216;Ik ben Jozef,&#8217; zei hij tegen zijn broers. &#8216;Leeft mijn vader nog?&#8217; Zijn broers konden geen woord uitbrengen. Zij staarden hem alleen stomverbaasd aan. 4&#8216;Kom eens hier,&#8217; zei hij. Ze kwamen dichterbij. En hij herhaalde het: &#8216;Ik ben Jozef, jullie broer, die jullie naar Egypte verkochten! 5Verwijt het jezelf niet, want God had er een bedoeling mee! Hij stuurde mij vooruit, zo dat ik jullie levens kon redden. 6Deze twee jaren hongersnood zullen er zeven worden en er zal noch geploegd, noch geoogst worden. 7God heeft mij hierheen gestuurd om jullie en jullie gezinnen in leven te houden, zodat jullie kunnen uitgroeien tot een groot volk. 8Ja, God stuurde mij hierheen, niet jullie! Hij heeft mij adviseur van de farao en heerser over diens hele rijk gemaakt. Ik bestuur het hele land Egypte. 9Jullie moeten snel teruggaan naar vader en hem zeggen: &#8220;Uw zoon Jozef zegt: God heeft mij heerser over het hele land Egypte gemaakt. Kom onmiddellijk hier naar toe! 10U kunt in het land Gosen wonen, zodat ik mijn familie dicht bij mij heb. Al uw kinderen en kleinkinderen, uw schapen en runderen kunnen hierheen komen&#8221; 11-12 Ik zal voor jullie zorgen (jullie zijn getuigen van mijn belofte en mijn broer Benjamin heeft het mij horen zeggen), want er komen nog vijf jaren hongersnood. Anders zullen jullie en jullie gezinnen tot de bedelstaf worden gebracht. 13Vertel vader over de macht die ik hier in Egypte heb en hoe iedereen mij gehoorzaamt. En breng hem snel hier.&#8217; 14Toen omarmde hij, huilend van vreugde, Benjamin en die huilde met hem mee. 15Daarna sloot hij al zijn broers, die inmiddels hun spraak weer hadden teruggevonden, in zijn armen.</div><div class="p"> 16Het nieuws&#8212;&#8216;Jozefs broers zijn hier&#8217;&#8212;bereikte de farao. Hij en zijn dienaren waren net zo blij als Jozef. 17Toen zei de farao tegen Jozef: &#8216;Zeg uw broers dat ze hun lastdieren bepakken en snel terugkeren naar hun gezinnen in Kana&#228;n. 18Laten ze uw vader en alle gezinnen mee terugnemen om hier te wonen. Vertel hun maar dat de farao hun het beste deel van het land tot woonplaats zal geven en dat ze van onze overvloed kunnen leven! 19Zeg uw broers dat ze rijtuigen van hier meenemen om hun gezinnen in te vervoeren. Ze moeten uw vader hierheen brengen! 20Ze hoeven geen spijt te hebben dat ze hun huisraad niet kunnen meenemen, want het beste van het land Egypte zal het hunne zijn.&#8217; 21Jozef gaf hun de rijtuigen, zoals de farao hem had gezegd, eten voor onderweg en voor ieder een nieuw stel kleren. 22Maar Benjamin gaf hij vijf stel nieuwe kleren en bovendien nog driehonderd zilverstukken! 23Hij stuurde zijn vader tien ezelbepakkingen met Egyptische goederen en tien ezels, beladen met graan en allerlei andere soorten voedsel, als leeftocht voor de reis naar Egypte.</div><div class="p"> 24Zo stuurde hij zijn broers terug naar huis. Hij deed hen uitgeleide en waarschuwde nog een keer: &#8216;Maak geen ruzie onderweg, hoor!&#8217; 25Zo kwamen de broers met de geschenken en het goede nieuws bij hun vader Jakob in Kana&#228;n terug. 26&#8216;Jozef leeft nog!&#8217; riepen zij hem toe. &#8216;Hij is heerser over het hele land Egypte!&#8217; Maar Jakobs hart bleef zo koud als een steen, hij kon het niet geloven. 27Toen zij hem echter de boodschap van Jozef overbrachten en hij de rijtuigen met voedsel zag, leefde hij op. 28Hij riep: &#8216;Het moet wel waar zijn! Mijn zoon Jozef leeft! Ik ga met jullie mee en zal hem nog een keer zien, voordat ik sterf!&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch50" data-usfm="GEN.50">
 <div class="label">50</div><div class="s1">Jakob wordt begraven in Kana&#228;n</div><div class="p"> 1Jozef wierp zich op het lichaam van zijn vader, kuste hem en huilde. 2Daarna liet hij zijn artsen het lichaam balsemen. 3Deze balseming duurde veertig dagen, gevolgd door een nationale rouw van zeventig dagen. 4Na die rouwtijd wendde Jozef zich tot de vertrouwelingen van de farao en vroeg hun namens hem met de farao te spreken. 5&#8216;Zeg zijne majesteit dat Jozefs vader Jozef heeft laten zweren dat hij zijn lichaam naar Kana&#228;n zou brengen om het daar te begraven, u kunt hem verzekeren dat ik daarna onmiddellijk terugkom.&#8217; 6De farao stemde toe. &#8216;Ga uw vader maar begraven zoals u hebt beloofd,&#8217; zei hij.</div><div class="p"> 7-8 Zo vertrok Jozef en met hem een groot aantal Egyptische hoogwaardigheidsbekleders en de hele familie. Alleen de kleine kinderen en de schapen en runderen bleven in het land Gosen achter. 9Het was een grote groep rijtuigen en ruiters die Jozef begeleidde. 10Toen de stoet bij Goren-Ha&#228;tad (Dorsvloer van Doornen) aan de overzijde van de Jordaan aankwam, hielden ze daar een indrukwekkende rouwplechtigheid. Zeven dagen lang rouwden allen om Jozefs vader. 11De plaatselijke bewoners, de Kana&#228;nieten, gaven die plaats zelfs een andere naam. Voortaan heette hij Abel-Misra&#239;m (Egyptische rouwplechtigheid), want zij zeiden: &#8216;Dit is een plaats van zware rouw voor de Egyptenaren.&#8217;</div><div class="p"> 12-13 Zo voerden Isra&#235;ls zonen zijn laatste wil uit en brachten zijn lichaam terug naar Kana&#228;n. Zij begroeven hem in de grot van Machpela, vlakbij Mamre. 14Daarna ging Jozef terug naar Egypte met zijn broers en allen die hem hadden begeleid naar de begrafenis.</div><div class="p"> 15Maar nu hun vader dood was, werden de broers bang. 16&#8216;Nu zal Jozef ons alles betaald zetten wat wij hem hebben aangedaan,&#8217; meenden zij. Daarom stuurden zij hem de boodschap: &#8216;Voor hij stierf, zei vader ons 17dat wij jou dit verzoek moesten overbrengen: &#8220;Vergeef je broers wat zij je hebben aangedaan.&#8221; Wil hun als dienaren van de God van je vader vergeven.&#8217; Toen Jozef dit hoorde, kromp hij ineen en huilde. 18Zijn broers kwamen naar hem toe, vielen voor hem neer en zeiden: &#8216;Wij zijn je slaven.&#8217; 19Maar Jozef gaf als antwoord: &#8216;Jullie hoeven toch niet bang voor mij te zijn. Ben ik soms God dat ik jullie kan veroordelen en bestraffen? 20Ik geloof dat God jullie slechte bedoelingen heeft omgebogen tot iets goeds, want Hij heeft mij deze hoge positie gegeven, zodat ik de levens van vele mensen kon redden. 21Nee, wees maar niet bang. Ik zal voor jullie en jullie gezinnen zorgen.&#8217; Zo stelde hij zijn broers gerust en gaf hun weer moed.</div><div class="p"> 22Jozef en zijn broers bleven in Egypte wonen. Jozef was honderdtien jaar oud toen hij stierf. 23Hij leefde lang genoeg om de kinderen en kleinkinderen van zijn zoon Efra&#239;m en de kinderen van Manasses zoon Machir geboren te zien worden. Zij speelden aan zijn voeten. 24&#8216;Ik zal spoedig sterven,&#8217; zei Jozef tegen zijn broers, &#8216;maar God zal zeker komen en jullie uit het land Egypte terugbrengen naar het land dat Hij heeft beloofd aan de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jakob.&#8217; 25Toen liet Jozef zijn broers zweren dat zij zijn lichaam met zich zouden meenemen bij de terugkeer naar Kana&#228;n. 26Zo stierf Jozef op de leeftijd van honderdtien jaar. Zij balsemden zijn lichaam en legden het in een kist in Egypte.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Christ in the Old Testament: A 5-Day Advent Reading PlanVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen