Gastvrijheid

Sita groeide op in een niet-christelijk gezin in een moslimomgeving in West-Afrika. Op latere leeftijd kwam ze tot geloof. Al 20 jaar woont ze in Frankrijk, waar ze als kok werkt in een verzorgingshuis. Als je aan Sita denkt, dan denk je aan haar hartelijkheid en gastvrijheid. Ze kan heerlijk koken en nodigt regelmatig mensen bij haar thuis uit voor de maaltijd. Buren, kennissen, gemeenteleden, gelovig en niet-gelovig, ze ontmoeten elkaar op een ongedwongen manier rond de maaltijd. Zo laat zij iets zien van de christelijke gastvrijheid. En soms komt er dan zomaar ruimte om het Evangelie te delen.

Wanneer Sita je ziet in de kerk is haar eerste vraag: Hoe gaat het ermee? En direct erachteraan: Komen jullie straks bij mij eten? Altijd heeft ze wel iets in huis. Voor het geval dat…

In Frankrijk zijn relaties heel belangrijk. Aan de tafel van Sita zitten vaak mensen die elkaar niet kennen. Achter elk verhaal gaat een heel leven schuil. Daar kom je achter aan de maaltijd, als er ook tijd is voor diepere gesprekken.

In de eindtijd, zegt Petrus, is gebed nodig, vurige liefde, maar verrassend genoeg: ook gastvrijheid. Zonder gemopper. Dat is vast wel herkenbaar. Niet iedereen in het gezin zit altijd op onverwachte gasten te wachten. Maar kijk dan even verder. Heel eenvoudig mag je aan tafel de liefde van Christus doorgeven.

Vraag: Hoe ver gaat jouw gastvrijheid?

Doen: Kijk vandaag eens om je heen wie je als gast zou kunnen uitnodigen aan tafel. En doe het ook!

Door ds. Geert en Florien Lustig, Frankrijk