Zijn grote offer, onze grote opdrachtVoorbeeld

Uittreksel: En ik zat daar, door Hazel Hoskins

Het was zondagavond. Terwijl ik achterin zat in een eenvoudige plek van aanbidding, dacht ik aan de duizenden christenen over de hele wereld die op dat moment knielden bij een altaar van gebed; onze geliefden in Amerika, gelovigen in China, India, de eilanden in de zee en deze kostbare Afrikanen, terwijl hun donkere gezichten straalden met licht van een innerlijke bron. Dit Bijbelvers bleef maar in mijn gedachten komen. "IK ZAL MIJN KERK BOUWEN, en de poorten van het dodenrijk zullen nooit de macht over haar krijgen... " (Zie Mattheüs 16:18)



Slechts drie jaar eerder waren deze mensen vervolgd net zoals de eerste christenen. Omdat ze hun afgoden verbrand hadden, hadden de woedende leden van het geheime genootschap hun ongenadig hard geslagen, in hun hoofden gesneden, en hete kolen in hun open wonden gegooid. Velen van hen hadden maandenlang in de gevangenis gezeten. Terwijl ik naar Mozes, de dominee, keek die de ergste vervolging had meegemaakt, dacht ik aan wat hij ons een dag eerder had verteld. Hij zei dat hij geen pijn had gevoeld, maar alleen maar dacht aan de prijs die Jezus had betaald voor de vergeving van zijn zonden.