Onthouden, herdenken of vergeten?Voorbeeld

God vergeet zijn kinderen niet

De relatie van de Israëlieten met God werd gekenmerkt door hun steeds terugkerende ontrouw en de daarop volgende rechtvaardige bestraffing en liefdevolle correctie van God. Dit bereikte een dieptepunt toen de Heere toestond dat buitenlandse koningen Israël in ballingschap namen. Het volk klaagde: “(...) De HEERE heeft mij verlaten, de Heere heeft mij vergeten. (Jesaja 49:14, HSV)

Maar dat was niet waar. Het oordeel van God was moeilijk te verdragen, maar het was geen bewijs dat Hij zijn volk had verlaten. De profeet Jesaja vertelde het volk dat God hen nooit zal vergeten, net zoals een vrouw haar baby niet zal vergeten. Zelfs als een moeder dat ooit zou doen, doet God het niet. Als Jezus terugkeert naar zijn Vader in de hemel en dus niet meer lichamelijk bij zijn discipelen zal zijn, verzekert Hij hen: “(...) Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld (...)” (Mattheüs 28:20, HSV).

In onze wanhoop kunnen wij uitroepen: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” Hij kan zo ver weg lijken. Je kunt je afvragen of de Heere je gebeden wel hoort, want Hij lijkt niet te antwoorden. Als jij je nu in zo'n situatie bevindt, neem dan Jesaja 49 ter harte. God zal je nooit vergeten.