De zeven rollen van de Heilige Geest

Gedichten Over Pinksteren!

Pinksteren: Feest van Gods Geest

Pinksteren: Verbinding met de Heilige Geest

Stille tijd: de derde zendingsreis van Paulus

Blij in de Heer!

Mark Stoorvogel - Intimiteit met God

7 impulsen voor je leven met de Heilige Geest

DagelijkseBroodkruimels - Zoals De Vader..

Gedichten over de schepping!

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="GEN.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">De schepping</div><div class="p"> 1In het begin maakte God de hemelen en de aarde. 2De aarde was woest en leeg en over de watermassa lag een diepe duisternis. Maar de Geest van God zweefde boven de watermassa.</div><div class="p"> 3Toen zei God: &#8216;Laat er licht zijn.&#8217; En toen was er licht. 4Het beviel God en Hij maakte een duidelijke scheiding tussen het licht en het donker. 5Het licht noemde Hij &#8216;dag&#8217; en het donker &#8216;nacht&#8217;. Het werd avond en het werd weer morgen: de eerste dag.</div><div class="p"> 6Toen zei God: &#8216;Laat de watermassa uit elkaar gaan, zodat de wolkenhemel en de zee&#235;n worden gevormd.&#8217; 7Zo maakte God de wolkenhemel, door de watermassa te verdelen tussen hemel en aarde. 8Het werd avond en het werd weer morgen: de tweede dag.</div><div class="p"> 9Daarna zei God: &#8216;Laat het water onder de hemel samenstromen in zee&#235;n en het droge land zichtbaar worden.&#8217; En dat gebeurde. 10God noemde het droge land &#8216;aarde&#8217; en het samengestroomde water &#8216;zee&#235;n&#8217;. God zag dat het goed was.</div><div class="p"> 11-12 En God zei: &#8216;Laten er allerlei gewassen, zaaddragende planten en vruchtbomen met zaad in hun vruchten op aarde groeien. De zaden zullen steeds weer planten en bomen voortbrengen.&#8217; Dat gebeurde en ook nu was het goed, zag God. 13Het werd avond en weer morgen: de derde dag.</div><div class="p"> 14-15 Toen zei God: &#8216;Ik wil dat er heldere lichten aan de hemel verschijnen om de aarde te verlichten en het verschil tussen dag en nacht aan te geven. Die lichten zullen de vaste tijden regelen en de dagen en jaren aangeven.&#8217; En zo gebeurde het. 16God maakte twee grote lichten, de zon en de maan, die de aarde moesten verlichten. Het grootste licht, de zon, beheerste de dag en het kleinere, de maan, beheerste de nacht. Tegelijkertijd maakte God de sterren. 17Hij plaatste de lichten aan de hemel om de aarde te verlichten, 18dag en nacht aan te geven en het donker van het licht te scheiden. God zag dat het goed was. 19Het werd avond en het werd weer morgen: de vierde dag.</div><div class="p"> 20Vervolgens zei God: &#8216;Ik wil dat de zee&#235;n wemelen van vis en ander leven en laat de lucht vol zijn met allerlei soorten vogels.&#8217; 21Zo maakte God de grote zeedieren, allerlei vissen en vogels, elk naar hun eigen aard. En Hij keek er met welgevallen naar 22en zegende ze. &#8216;Vermenigvuldig je en bevolk de zee&#235;n,&#8217; zei Hij tegen hen en tegen de vogels zei Hij: &#8216;Zorg dat jullie aantal groeit, zodat de aarde vol wordt.&#8217; 23Het werd avond en het werd weer morgen: de vijfde dag.</div><div class="p"> 24God zei toen: &#8216;Laat de aarde dieren voortbrengen: vee, kruipende dieren en allerlei wilde dieren.&#8217; En weer gebeurde wat Hij had gezegd. 25God maakte alle soorten wilde dieren, vee en kruipende dieren, elk naar hun eigen soort. God zag dat ook dat goed was.</div><div class="p"> 26Toen zei God: &#8216;Laat Ons mensen maken die op Ons lijken en kunnen heersen over alle dieren op aarde, in de zee&#235;n en in de lucht.&#8217;</div><div class="p"> 27God schiep daarop de mens als zijn evenbeeld. Als man en vrouw schiep Hij hen. 28God zegende hen en zei: &#8216;Vermenigvuldig je, bevolk de aarde en onderwerp haar. Heers over de vissen, de vogels en alle andere dieren. 29Kijk om je heen! Overal op aarde staan zaaddragende planten en vruchtbomen, die Ik jullie tot voedsel geef. 30Al het gras en de planten heb Ik als voedsel aan de dieren en de vogels gegeven.&#8217;</div><div class="p"> 31Toen overzag God alles wat Hij gemaakt had en het was heel goed. Het werd avond en het werd weer morgen: de zesde dag.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="GEN.2">
 <div class="label">2</div><div class="s1">De hof van Eden</div><div class="p"> 1Zo werden de hemelen en de aarde en alles wat leeft gemaakt. 2Op de zevende dag rustte God na afloop van zijn scheppend werk. 3Hij zegende die zevende dag en maakte hem tot een bijzondere, heilige dag, omdat Hij die dag zijn scheppingswerk besloot.</div><div class="p"> 4Dit is een samenvatting van het werk dat de Here God verrichtte toen Hij de hemelen en de aarde heeft gemaakt.</div><div class="p"> 5Er waren nog geen planten of gewassen opgekomen uit de aarde, omdat de Here God het nog niet had laten regenen. Ook was er nog niemand die het land kon bewerken. 6Er steeg echter een damp uit de aarde op die het land bevochtigde.</div><div class="p"> 7Toen vormde de Here God het lichaam van de mens uit stof van de aarde en blies hem de levensadem in. Zo werd de mens een levend wezen.</div><div class="p"> 8De Here God plantte een hof in Eden, in het oosten en bracht de mens die Hij had geschapen daarheen. 9In de hof plantte Hij prachtige fruitbomen. Midden in de hof plaatste Hij de boom van het leven en de boom van de kennis van goed en kwaad. 10Vanuit Eden vloeide een rivier door de hof die hem vruchtbaar maakte en zich daar in vier rivieren splitste.</div><div class="p"> 11-12 E&#233;n rivier heet de Pison en stroomt rond het land Chawila, bekend om zijn goud, balsemhars en het edelgesteente chrysopraas. 13De tweede rivier heet Gihon en stroomt door het land Ethiopi&#235;. 14De derde rivier is de Tigris en stroomt naar het oosten van Assur. De vierde rivier is de Eufraat. 15De Here God plaatste de mens in de hof van Eden om de zorg daarvan op zich te nemen en de hof te bewerken.</div><div class="p"> 16Maar Hij waarschuwde de mens: &#8216;Je mag van alle bomen in de hof eten, 17maar niet van de boom van de kennis van goed en kwaad. Want als je daarvan eet, zul je zeker sterven.&#8217;</div><div class="p"> 18En de Here God zei: &#8216;Het is niet goed voor de mens alleen te zijn. Ik zal iemand maken met wie hij zijn leven kan delen en die hem kan helpen.&#8217; 19-20 De Here God maakte uit het stof dieren en vogels en bracht ze bij de mens om te zien hoe hij ze zou noemen. De naam die hij koos, zou voor altijd hun naam blijven. Maar geen van deze dieren was geschikt als helper voor Adam. 21Toen liet de Here God Adam in een diepe slaap vallen, nam een rib uit zijn lichaam en sloot de plaats waaruit Hij de rib had genomen. 22Uit die rib maakte Hij een vrouw en Hij bracht haar bij de mens. 23&#8216;Ja, dit is wat ik nodig had!&#8217; riep Adam uit, &#8216;zij is echt een deel van mijn lichaam. Ik zal haar mannin noemen, omdat zij is genomen uit de man.&#8217; 24Dit verklaart waarom een man zijn vader en moeder verlaat, zich bij zijn vrouw voegt en werkelijk &#233;&#233;n met haar wordt.</div><div class="p"> 25Hoewel de man en de vrouw allebei naakt waren, hinderde hen dat niet, want zij schaamden zich niet voor elkaar.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="GEN.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">De zondeval</div><div class="p"> 1De slang was listiger dan alle andere dieren die de Here God had gemaakt. Hij zocht de vrouw op en vroeg: &#8216;God heeft jullie zeker wel verboden van de bomen in de hof te eten, h&#232;?&#8217; 2&#8216;Nee hoor,&#8217; antwoordde de vrouw, &#8216;wij mogen van alle bomen eten, 3behalve van die in het midden van de hof. Wij mogen hem zelfs niet aanraken, want dan zullen wij sterven.&#8217;</div><div class="p"> 4&#8216;Dat is een leugen,&#8217; zei de slang, &#8216;jullie zullen niet sterven. 5God zegt dat alleen omdat Hij weet dat jullie aan Hem gelijk zullen zijn als je daarvan eet. Je ogen zullen open gaan en net als God zul je het onderscheid kennen tussen goed en kwaad.&#8217;</div><div class="p"> 6De vrouw keek naar de boom en zag dat de vrucht eetbaar was en er prachtig uitzag. Die vrucht kon haar verstandig maken! Ze plukte wat vruchten en at ervan. Zij gaf ook haar man, die bij haar was, van de vruchten en hij at er ook van. 7Toen zij dat hadden gedaan, kregen ze door dat ze naakt waren en zij schaamden zich. Van bladeren van een vijgenboom maakten ze schorten en hingen die om hun middel.</div><div class="p"> 8Die avond hoorden zij de Here God door de hof wandelen en zij verborgen zich snel tussen de bomen. 9De Here God riep: &#8216;Adam, waar ben je?&#8217; 10Adam antwoordde: &#8216;Ik hoorde U en toen werd ik bang omdat ik naakt ben. Daarom verstopte ik me.&#8217; 11&#8216;Wie heeft je verteld dat je naakt bent?&#8217; vroeg de Here God. &#8216;Of heb je soms gegeten van de boom waarvoor Ik jullie had gewaarschuwd?&#8217; 12Adam zei: &#8216;De vrouw die U mij hebt gegeven, heeft mij ervan gegeven en toen heb ik ervan gegeten.&#8217; 13De Here God wendde Zich tot de vrouw en vroeg: &#8216;Hoe kon je dat nu doen?&#8217; Zij antwoordde: &#8216;De slang heeft mij bedrogen en misleid.&#8217;</div><div class="p"> 14Toen zei de Here God tegen de slang: &#8216;Ik zal je hiervoor straffen. Je zult vervloekt zijn onder alle dieren op aarde, je hele verdere leven zul je op je buik door het stof kruipen. 15De vrouw en jij, en al jullie nakomelingen, zullen vijanden zijn. Een van haar nakomelingen zal jouw kop verbrijzelen en jij zult zijn hiel verbrijzelen.&#8217;</div><div class="p"> 16Na die woorden zei God tegen de vrouw: &#8216;Met veel pijn en moeite zul je je kinderen krijgen. Je zult verlangen naar je man en hij zal over je heersen!&#8217;</div><div class="p"> 17Tegen Adam zei Hij: &#8216;Omdat je naar je vrouw hebt geluisterd en ondanks mijn waarschuwing toch van de boom hebt gegeten, zal Ik de aardbodem vervloeken. Voortaan zul je hard moeten werken om in leven te blijven. 18Er zullen dorens en distels groeien en van de wilde planten zul je eten. 19Tot de dag van je dood zul je zwetend het land bewerken om te kunnen leven. Dan zal je lichaam vergaan tot het stof van de aarde. Want uit stof ben je gemaakt en tot stof zul je weer worden.&#8217;</div><div class="p"> 20En de man noemde zijn vrouw Eva, moeder van alle levenden, omdat uit haar alle mensen zouden worden geboren. 21De Here God maakte van dierenhuid kleding voor Adam en zijn vrouw en trok hun die aan. 22&#8216;Door te eten van de boom van de kennis van goed en kwaad is de mens aan Ons gelijk geworden. Als hij nu van de boom van het leven eet, zal hij ook nog voor altijd leven,&#8217; zei de Here God. 23Daarom stuurde Hij de mens voor altijd uit de hof van Eden weg: hij moest het land gaan bewerken waaruit hij was voortgekomen. 24God verdreef de mens en plaatste aan de oostkant van de hof cherubs en een vlammend zwaard dat flitsend heen en weer schoot, om de toegang tot de boom van het leven te bewaken.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="GEN.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">Ka&#239;n en Abel</div><div class="p"> 1Adam had gemeenschap met Eva en zij raakte in verwachting. De zoon die werd geboren, noemde zij Ka&#239;n. &#8216;Want,&#8217; zei Eva, &#8216;met hulp van de Here heb ik een man ter wereld gebracht.&#8217; 2Hun volgende kind was ook een zoon, Abel. Abel werd schaapherder en Ka&#239;n legde zich toe op de landbouw.</div><div class="p"> 3Na verloop van tijd brachten Ka&#239;n en Abel beiden een offer aan de Here. Ka&#239;n een deel van zijn oogst, 4maar Abel bracht van het beste van zijn kudde, ook het vet. De Here accepteerde het offer van Abel, 5maar dat van Ka&#239;n niet. Ka&#239;n voelde zich vernederd en werd boos. Zijn gezicht vertrok van woede. 6&#8216;Waarom ben je boos?&#8217; vroeg de Here hem. &#8216;Waarom trek je zo&#700;n kwaad gezicht? 7Je zou vrolijk kunnen kijken als je maar doet wat goed is. Maar als je weigert te gehoorzamen, moet je oppassen. Want de zonde ligt op de loer, klaar om je leven te vernietigen. Maar als je wilt, kun je hem overwinnen.&#8217;</div><div class="p"> 8Op een dag stelde Ka&#239;n Abel voor de velden in te gaan. Toen ze daar samen liepen, viel Ka&#239;n zijn broer aan en vermoordde hem.</div><div class="p"> 9Maar kort daarna vroeg de Here aan Ka&#239;n: &#8216;Waar is Abel, je broer?&#8217; &#8216;Hoe weet ik dat nu?&#8217; antwoordde Ka&#239;n ontwijkend. &#8216;Moet ik dan altijd op hem passen?&#8217;</div><div class="p"> 10Maar de Here zei: &#8216;Wat heb je gedaan? Het bloed van je broer roept naar Mij vanaf de aarde! 11Daarom verban Ik je van de grond waarop het bloed van je broer heeft gevloeid. 12Hoe je ook zwoegt en ploetert, de aarde zal je nooit voldoende opleveren. Voortaan zul je een vluchteling zijn die van de ene naar de andere plaats zwerft.&#8217; 13&#8216;Deze straf is zwaarder dan ik kan dragen!&#8217; zei Ka&#239;n. 14&#8216;U verjaagt mij van mijn grond en uit uw nabijheid. U maakt mij een dakloze zwerver en ieder die mij ziet, zal proberen mij te doden!&#8217;</div><div class="p"> 15Maar de Here antwoordde: &#8216;Nee, want wie jou doodt, zal Ik zevenmaal zwaarder straffen dan Ik jou heb gedaan.&#8217; En de Here plaatste een merkteken op Ka&#239;n als waarschuwing aan anderen dat ze hem niet mochten doden. 16Zo verliet Ka&#239;n de Here en vestigde zich in het land Nod, ten oosten van Eden.</div><div class="p"> 17Ka&#239;ns vrouw raakte in verwachting en kreeg een zoon, Henoch. Toen Ka&#239;n een stad stichtte, noemde hij die stad ook Henoch, naar zijn zoon. 18Henoch was de vader van Irad; Irad was de vader van Mechuja&#235;l; de zoon van Mechuja&#235;l was Metusa&#235;l; Metusa&#235;l was de vader van Lamech. 19Lamech trouwde twee vrouwen: Ada en Silla. 20Ada kreeg een zoon, Jabal. Hij werd de vader van de veehoeders en de mensen die in tenten wonen. 21Zijn broer heette Jubal en werd vader van allen die de citer en de fluit bespelen. 22Lamechs tweede vrouw, Silla, kreeg een zoon met de naam Tubal-Ka&#239;n. Hij legde zich toe op de metaalbewerking en werd de vader van de smeden. Zijn zuster heette Na&#228;ma.</div><div class="p"> 23Op een dag riep Lamech zijn vrouwen bij zich en zei: &#8216;Luister, vrouwen! Een man die mij verwondde en een jongen die mij sloeg, doodde ik. 24Hij die Ka&#239;n doodt, wordt zevenmaal zo zwaar gestraft, maar de man die Lamech doodt, zal zevenenzeventig maal zo zwaar worden gestraft.&#8217;</div><div class="p"> 25Adam en Eva kregen later nog een zoon en noemden hem Set. &#8216;Want,&#8217; zei Eva, &#8216;God heeft mij een zoon gegeven in de plaats van Abel, die door Ka&#239;n werd vermoord.&#8217; 26Set groeide op en kreeg een zoon die hij Enos noemde. In die tijd begonnen de mensen de Here God voor het eerst te aanbidden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="GEN.5">
 <div class="label">5</div><div class="s1">De nakomelingen van Adam</div><div class="p"> 1Hier volgt een lijst van de nakomelingen van Adam, de mens die God schiep naar zijn gelijkenis. 2God schiep de mens als man en vrouw en zegende hen. Hij noemde hen &#8216;mens&#8217; vanaf het begin.</div><div class="p"> 3-5Adam was honderddertig jaar oud toen zijn zoon Set werd geboren, die in alle opzichten op zijn vader leek. Na Sets geboorte leefde Adam nog achthonderd jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Adam werd negenhonderddertig jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 6-8Set was honderdvijf jaar oud toen zijn zoon Enos werd geboren. Daarna leefde hij nog achthonderdzeven jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd negenhonderdtwaalf jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 9-11Enos was negentig jaar oud toen zijn zoon Kenan werd geboren. Hij leefde daarna nog achthonderdvijftien jaar en kreeg in die tijd nog meer zonen en dochters. Enos werd negenhonderdvijf jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 12-14Kenan was zeventig jaar oud toen zijn zoon Mahale&#235;l werd geboren. Hij leefde daarna nog achthonderdveertig jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd negenhonderdtien jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 15-17Mahale&#235;l was vijfenzestig jaar oud, toen zijn zoon Jered werd geboren. Na Jereds geboorte leefde hij nog achthonderddertig jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd achthonderdvijfennegentig jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 18-20Jered was honderdtwee&#235;nzestig jaar oud toen zijn zoon Henoch werd geboren. Na diens geboorte leefde Jered nog achthonderd jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd negenhonderdtwee&#235;nzestig jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 21-24Henoch was vijfenzestig jaar oud toen zijn zoon Metuselach werd geboren. Hij leefde daarna nog driehonderd jaar als trouwe dienaar van God. Hij kreeg nog meer zonen en dochters en toen hij driehonderdvijfenzestig jaar oud was geworden, verdween hij. God had hem van de aarde weggenomen.</div><div class="p"> 25-27Metuselach was honderdzevenentachtig jaar oud toen zijn zoon Lamech werd geboren. Hij leefde daarna nog zevenhonderdtwee&#235;ntachtig jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd negenhonderdnegenenzestig jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 28-31Lamech was honderdtwee&#235;ntachtig jaar oud toen zijn zoon Noach (Troost) werd geboren. &#8216;Want,&#8217; zei Lamech, &#8216;deze zoon zal troost brengen voor het harde werk dat wij moeten doen op deze door God vervloekte grond.&#8217; Na Noachs geboorte leefde Lamech nog vijfhonderdvijfennegentig jaar en kreeg nog meer zonen en dochters. Hij werd zevenhonderdzevenenzeventig jaar oud. Toen stierf hij.</div><div class="p"> 32Noach was vijfhonderd jaar oud en had drie zonen: Sem, Cham en Jafet.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="GEN.6">
 <div class="label">6</div><div class="s1">Gods belofte aan Noach</div><div class="p"> 1Het aantal mensen op aarde groeide gestadig. 2In die tijd lieten zonen van God hun oog vallen op dochters van mensen. Onder de indruk van hun schoonheid, namen zij hen tot vrouw. 3Toen zei de Here: &#8216;Ik kan mijn Geest niet voor altijd in de mens laten wonen, nu hij zich zo heeft misdragen. Hij zal voortaan niet ouder worden dan honderdtwintig jaar.&#8217;</div><div class="p"> 4In die tijd waren er reuzen op aarde, de kinderen van zonen van God en dochters van mensen. Ze zijn bekend als de helden uit het verre verleden. 5Maar de Here bekeek met afkeer het zondige gedrag van de mensen. Van al hun voornemens zag Hij dat de opzet boos was. 6Daarom had Hij er spijt van dat Hij hen had geschapen en Hij voelde Zich diep gekwetst. 7Hij zei: &#8216;Ik zal ze uitroeien. Niet alleen de mensen, maar ook alle dieren, kruipende dieren en de vogels. Ik had ze nooit moeten maken.&#8217; 8Maar aan Noach had de Here welgevallen.</div><div class="p"> 9Hier volgt de geschiedenis van Noach, de enige rechtvaardige en oprechte man op aarde. Hij leefde in nauwe verbondenheid met God. 10Hij had drie zonen: Sem, Cham en Jafet.</div><div class="p"> 11In de loop van de tijd werden de mensen steeds slechter en gewelddadiger in de ogen van God. 12-13 Met al die slechtheid en verdorvenheid voor ogen zei Hij tegen Noach: &#8216;Ik heb besloten de hele mensheid uit te roeien, want zij is de schuld van alle geweld en slechtheid. Ja, Ik zal de bewoners van de aarde vernietigen. 14Bouw een ark van acaciahout en bestrijk het hout met pek om het waterdicht te maken. 15Verdeel hem in dekken en onderkomens. Maak hem honderdvijftig meter lang, vijfentwintig meter breed en vijftien meter hoog. 16Maak er een lichtsleuf in die een halve meter onder het dak rond het hele schip loopt en verdeel het schip in drie dekken, een benedendek, een middendek en een bovendek. In de zijkant van het schip moet u de ingang maken.</div><div class="p"> 17Ik zal namelijk een enorme watervloed over de aarde laten gaan die alle levende wezens zal doden. Iedereen en alles zal sterven. 18Maar met u sluit Ik een verbond: u zult veilig in het schip zijn met uw vrouw, uw zonen en hun vrouwen. 19Voordat de vloed komt, moet u van elk dier een mannetje en een vrouwtje aan boord nemen, zodat die de vloed overleven. 20Van elke vogel, van elk soort vee, elk kruipend of ander dier moet een paar aan boord zijn. 21Zorg verder voor al het voedsel dat uw familie en de dieren nodig hebben.&#8217; 22Noach volgde alle aanwijzingen van God op.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="GEN.7">
 <div class="label">7</div><div class="s1">De zondvloed</div><div class="p"> 1De dag brak aan waarop de Here tegen Noach zei: &#8216;Ga met uw familie aan boord van de ark, want u bent de enige rechtvaardige tussen al die anderen die de aarde bewonen. 2Neem ook de dieren aan boord, van elke soort &#233;&#233;n paar, uitgezonderd de dieren die Ik heb bestemd tot voedsel en offer. 3Van die dieren moet u zeven paar aan boord nemen, evenals van de vogels. Op die manier zullen ze na de grote watervloed hun soort in stand houden. 4Over een week zal het gaan regenen. Veertig dagen en nachten achter elkaar. Alle levende wezens die Ik heb gemaakt en die op het droge leven, zullen sterven.&#8217;</div><div class="p"> 5Noach volgde al de bevelen van de Here op. 6Hij was zeshonderd jaar oud toen de vloed over de aarde kwam 7en hij ging met zijn vrouw, zijn zonen en hun vrouwen in de ark om aan de vloed te ontkomen. 8-9 Alle dieren die bestemd waren om te offeren of om op te eten en de andere soorten, kwamen in paren naar de ark: mannetjes en vrouwtjes, precies zoals God het Noach had gezegd. 10-11 Een week later, toen Noach zeshonderd jaar oud was, op de zeventiende dag van de tweede maand, stroomde de regen uit de hemel neer en braken de ondergrondse watermassa&#700;s open. 12En dat gedurende veertig dagen en nachten! 13Maar Noach was die dag met zijn vrouw, hun zonen Sem, Cham en Jafet en hun vrouwen aan boord van de ark gegaan. 14Bij hen in de ark zaten alle diersoorten, zowel wilde dieren als vee, kruipende dieren en vogels. 15Ze kwamen twee aan twee, mannetjes en vrouwtjes, precies zoals God het had bevolen. 16Toen sloot de Here God de toegang tot de ark.</div><div class="p"> 17Veertig dagen lang raasde de enorme watervloed over de aarde, bedekte alles en nam de ark hoog op zijn golven mee. 18Het water steeg en steeg, maar de ark bleef veilig drijven. 19Ten slotte bedekte het water ook de hoogste bergen. 20Het stond zeven meter boven de hoogste bergtoppen. 21En alle levende wezens op aarde verdronken: vogels, vee, wilde en kruipende dieren en alle mensen, 22alles wat ademde en op het land leefde. 23God vernietigde alles, uitgezonderd Noach en zijn familie die in de ark waren. 24De watervloed bedekte de aarde honderdvijftig dagen lang.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch8" data-usfm="GEN.8">
 <div class="label">8</div><div class="s1">Het water zakt</div><div class="p"> 1Maar God had Noach en de dieren in de ark niet vergeten. Hij stuurde de wind over het water en langzaam begon het water te zakken. 2De ondergrondse wateren keerden weer terug naar hun normale loop en het hield op met regenen. 3Het water zakte na honderdvijftig dagen weg en 4op de zeventiende dag van de zevende maand liep de ark op de toppen van het Araratgebergte vast. 5Drie maanden later kwamen ook de andere bergtoppen boven het zakkende water uit.</div><div class="p"> 6Na nog eens veertig dagen opende Noach het venster dat hij in de ark had gemaakt, 7en liet een raaf los. Deze vloog heen en weer, net zolang tot de aarde weer droog was. 8Daarna liet Noach een duif los om te kijken of de aarde al droog was, 9maar de duif vond nergens een plek om neer te strijken en vloog terug naar de ark. Het water stond nog te hoog. Noach stak zijn hand uit en zette de duif weer terug in de ark.</div><div class="p"> 10Een week later probeerde Noach het nog eens. 11De duif vloog weg om tegen de avond terug te keren met een olijfblad in haar snavel. Zo wist Noach dat het water bijna weg was. 12Na een week liet hij de duif nog een keer los en nu kwam zij niet meer terug.</div><div class="p"> 13Op de eerste dag van de eerste maand in het jaar dat Noach zeshonderdeen werd, opende Noach de deur van de ark en zag dat het water zich had teruggetrokken. 14Er gingen nog eens acht weken voorbij voordat de aarde helemaal droog was. 15Toen zei God tegen Noach: 16&#8216;U mag de ark verlaten, met uw vrouw, zonen en schoondochters. 17Laat alle dieren, de vogels, het vee en alle kruipende dieren los, dan kunnen zij zich weer voortplanten en de aarde vullen.&#8217; 18Noach, alle andere mensen en alle grote en kleine dieren en de vogels gingen van boord. 19In paren en groepen kwamen de dieren uit de ark.</div><div class="p"> 20Toen bouwde Noach een altaar en offerde een aantal dieren en vogels die de Here had aangewezen als offerdieren. 21De Here was blij met Noachs offer en zei bij Zichzelf: &#8216;Ik zal nooit meer zoiets doen. Nooit zal Ik de aarde meer zo zwaar vervloeken en alle levende wezens vernietigen. Ook al is de mens vanaf zijn vroegste jeugd geneigd het slechte te doen en zondigt hij nog zoveel. 22Zolang de aarde blijft bestaan, zullen zaaitijd en oogsttijd, koude en warmte, winter en zomer, dag en nacht niet ophouden.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="GEN.9">
 <div class="label">9</div><div class="s1">Gods eeuwige belofte aan Noach</div><div class="p"> 1God zegende Noach en zijn zonen en zei hun dat zij veel kinderen zouden voortbrengen, zodat de aarde weer werd bevolkt.</div><div class="p"> 2-3 &#8216;Alle wilde dieren, de vogels en de vissen zullen bang voor u zijn,&#8217; vertelde God Noach, &#8216;want Ik heb ze in uw macht gegeven. Voortaan zullen zij een deel van uw voedsel zijn, net zoals het koren en de groenten. 4Maar &#233;&#233;n ding mag u nooit doen: vlees eten waar het bloed nog in zit, want het bloed bevat de levenskracht. 5En ook moord is verboden. Dieren die mensen doden, moeten worden gedood, net zoals mensen die het bloed van andere mensen vergieten. 6Want als u het bloed van een mens vergiet, zal uw bloed door mensen vergoten worden, want God heeft de mens als zijn evenbeeld gemaakt. 7Ja, zorg dat u veel kinderen krijgt en bevolk de aarde.&#8217;</div><div class="p"> 8Toen zei God tegen Noach en zijn zonen: 9-11&#8216;Met u sluit Ik een verbond en met uw kinderen en met alle dieren die bij u in het schip waren&#8212;de vogels, het vee en de wilde dieren: Ik beloof dat Ik de aarde nooit meer zal verwoesten met een grote watervloed. 12-13 Als teken van dat verbond tussen Mij en alle levende wezens die na u op aarde zullen wonen, plaats Ik de regenboog in de wolken. 14-15 Als Ik de wolken langs de hemel laat glijden, zal de regenboog verschijnen en Mij aan mijn belofte herinneren: nooit meer een watervloed die alle leven vernietigt. 16-17 Als de regenboog aan de hemel staat, zal Ik hem zien en denken aan het eeuwigdurende verbond tussen Mij en alle levende wezens op aarde.&#8217;</div><div class="p"> 18De drie zonen van Noach heetten Sem, Cham en Jafet (Cham is de voorvader van de Kana&#228;nieten). 19Uit deze drie zonen van Noach zijn alle volken op aarde ontstaan.</div><div class="p"> 20-21 Noach werd boer, plantte een wijngaard en maakte wijn. Op een dag was hij dronken en lag naakt in zijn tent. 22Cham, de voorvader van de Kana&#228;nieten, bemerkte dat en vertelde het zijn broers. 23Toen zij dat hoorden, pakten Sem en Jafet een mantel, liepen achteruit hun vaders tent in en bedekten zijn naakte lichaam met de mantel. Zij keken de andere kant op terwijl zij dat deden.</div><div class="p"> 24-25 Toen Noach uit zijn roes ontwaakte en hoorde wat er was gebeurd en wat Cham had verteld, vervloekte hij alle nakomelingen van Cham: &#8216;Er zal voortaan een vloek op de Kana&#228;nieten rusten, zij zullen de slaven zijn van de nakomelingen van Sem en Jafet!&#8217; 26-27 Hij vervolgde: &#8216;Gezegend zij de Here, de God van Sem. De Kana&#228;nieten zullen de slaven van Sem zijn. God zegent Jafet en laat hem bij zijn broer Sem inwonen. De Kana&#228;nieten zullen ook zijn slaven zijn.&#8217; 28Na de grote watervloed leefde Noach nog driehonderdvijftig jaar. 29Hij werd negenhonderdvijftig jaar oud en toen stierf hij.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch10" data-usfm="GEN.10">
 <div class="label">10</div><div class="s1">De nakomelingen van Noach</div><div class="p"> 1Dit zijn de nakomelingen van Sem, Cham en Jafet, de drie zonen van Noach, want na de watervloed werden hun zonen geboren. 2De zonen van Jafet waren Gomer, Magog, Madai, Jawan, Tubal, Mesech en Tiras.</div><div class="p"> 3De zonen van Gomer waren Askenaz, Rifat en Togarma. 4De zonen van Jawan waren Elisa, Tarsis, de Kittieten en de Dodanieten. 5Hun nakomelingen werden de zeevaarders die langs de kust wonen en ieder een eigen taal hebben.</div><div class="p"> 6De zonen van Cham waren Kus, Misra&#239;m, Put en Kana&#228;n. 7De zonen van Kus waren Saba, Chawila, Sabta, Rama en Sabtecha. 8De zonen van Rama waren Seba en Dedan. Een van de nakomelingen van Kus heette Nimrod. Hij werd de eerste machthebber op aarde. 9Hij was een geweldig jager, door niemand overtroffen. De naam Nimrod werd een begrip voor de mensen. Zij zeiden: &#8216;Hij is een Nimrod,&#8217; waarmee dan werd bedoeld dat iemand een geweldenaar was. 10De basis van zijn koninkrijk waren de steden Babel, Uruk, Akkad en Kalne in het land Sinear. 11-12 Van daaruit trok hij naar Assyri&#235; en bouwde daar Ninev&#233;, Rechobot-Ir, Kalach en Resen. Die laatste stad lag tussen Ninev&#233; en Kalach en was de belangrijkste stad van het rijk.</div><div class="p"> 13-14 Misra&#239;m was de voorvader van de Ludieten, de Anamieten, de Lehabieten, de Naftuchieten, de Patrusieten, de Kasluchieten, waaruit de Filistijnen zijn voortgekomen en de Kretenzers.</div><div class="p"> 15-19Kana&#228;ns oudste zoon heette Sidon en diens broer heette Chet. De volgende volken zijn afstammelingen van Kana&#228;n: de Jebusieten, de Amorieten, de Girgasieten, de Chiwwieten, de Arkieten, de Sinieten, de Arwadieten, de Semarieten en de Hamatieten. De nakomelingen van Kana&#228;n verspreidden zich van Sodom, Gomorra, Adma en Sebo&#239;m tot Lesa. 20Al deze volken, die zich overal verspreidden en veel verschillende talen spraken, waren nakomelingen van Cham.</div><div class="p"> 21Eber was een afstammeling van Sem, de oudste broer van Jafet. 22Hier volgen de zonen van Sem: Elam, Assur, Arpachsad, Lud en Aram. 23De zonen van Aram waren Us, Chul, Geter en Mas. 24De zoon van Arpachsad heette Selach en diens zoon heette Eber. 25Eber kreeg twee zonen: Peleg (dat betekent Verdeeldheid, tijdens zijn leven verdeelde God de talen van de mensen) en Joktan. 26-30Joktan was de vader van Almodad, Selef, Chasarmawet, Jerach, Hadoram, Uzal, Dikla, Obal, Abima&#235;l, Seba, Ofir, Chawila en Jobab. De afstammelingen van Joktan leefden in het gebied tussen Mescha en het in het oosten gelegen gebergte van Sefar. 31Al deze mensen waren afstammelingen van Sem, verdeeld per geslacht, taal, land en volk.</div><div class="p"> 32Dit was het geslachtsregister van Noach en zijn zonen. Door de geslachten heen verspreidden hun afstammelingen zich over de aarde en vormden zo de volken.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="GEN.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">De toren van Babel</div><div class="p"> 1In die tijd spraken alle mensen &#233;&#233;n taal. 2De bevolking groeide en trok in oostelijke richting. Toen ontdekte men in het land Sinear een grote vlakte, waar het goed wonen was. Veel mensen trokken daarheen en het werd een dichtbevolkt gebied.</div><div class="p"> 3De bewoners van die vlakte waren van plan een grote stad te bouwen en een hoge toren die tot in de hemel reikte. Een eeuwig monument voor de bouwers. 4&#8216;Op die manier krijgen we een centrale plaats voor onze mensen, zodat we niet steeds verder hoeven te zwerven,&#8217; meenden zij. En zo begon de bouw van de stad. Ze bakten stenen en als cement gebruikten ze asfalt. 5-6 Toen de Here de bouw van de stad en de toren zag, zei Hij: &#8216;Kijk eens wat zij al bereiken nu ze nog maar aan het begin van hun samenwerking staan. Voor dit volk met zijn ene taal zal voortaan niets meer onmogelijk zijn! 7Laten Wij afdalen en hun verschillende talen geven, zodat zij elkaar niet meer begrijpen!&#8217; 8Op die manier verspreidde God de mensen over de hele aarde en zij stopten met de bouw van de stad. 9Daarom werd die stad Babel (Verwarring) genoemd. Dat was de plaats waar de Here verwarring onder de mensen stichtte door hun verschillende talen te geven en over de hele aarde te verspreiden.</div><div class="p"> 10-11 Hier is nog eens een opsomming, nu uitgebreider, van de nakomelingen van Sem. Twee jaar na de grote watervloed&#8212;Sem was toen honderd jaar oud&#8212;kreeg hij een zoon, Arpachsad. Na diens geboorte leefde Sem nog vijfhonderd jaar en kreeg nog vele zonen en dochters.</div><div class="p"> 12-13 Toen Arpachsad vijfendertig jaar was, werd zijn zoon Selach geboren. Na Selachs geboorte leefde Arpachsad nog vierhonderddrie jaar en kreeg nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 14-15 Selach was dertig bij de geboorte van zijn zoon Eber. Daarna leefde hij nog vierhonderddrie jaar en kreeg nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 16-17 Eber was vierendertig toen zijn zoon Peleg werd geboren. Hij leefde toen nog vierhonderddertig jaar en kreeg nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 18-19 Peleg was dertig toen zijn zoon Re&#252; geboren werd. Hij leefde toen nog tweehonderdnegen jaar en kreeg nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 20-21 Bij Serugs geboorte was Re&#252; twee&#235;ndertig jaar. Daarna leefde hij nog tweehonderdzeven jaar en kreeg in die tijd nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 22-23 Serug was dertig toen zijn zoon Nachor werd geboren. In de tweehonderd jaar die hij daarna nog leefde, kreeg hij nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 24-25 Toen Terach werd geboren, was zijn vader Nachor zesentwintig. Nachor leefde nog honderdnegentien jaar en kreeg nog meer zonen en dochters.</div><div class="p"> 26Toen Terach zeventig was, kreeg hij drie zonen: Abram, Nachor en Haran. 27Haran had een zoon, Lot. 28Haran stierf echter jong in zijn geboorteland (Ur der Chaldee&#235;n), zodat zijn vader hem overleefde. 29In de tussentijd trouwde Abram met zijn halfzuster Sarai en Nachor trouwde met Milka, de dochter van Haran. Haran was ook de vader van Jiska.</div><div class="p"> 30Sarai was onvruchtbaar en kreeg geen kinderen.</div><div class="p"> 31Op een goede dag brak Terach op vanuit Ur der Chaldee&#235;n om samen met Abram, Harans zoon Lot en Abrams vrouw Sarai naar het land Kana&#228;n te gaan. Onderweg bleven zij echter in de stad Haran en vestigden zich daar. 32Daar stierf Terach. Hij was tweehonderdvijf jaar oud geworden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="GEN.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">De farao door Abram misleid</div><div class="p"> 1Eerder had de Here Abram de opdracht gegeven: &#8216;Verlaat uw land en uw familie en ga naar het land dat Ik u zal wijzen. 2Dan zal Ik u de vader van een groot volk maken. Ik zal u zegenen en uw naam overal beroemd maken. U zult vele anderen tot een zegen zijn. 3Als iemand u zegent, zal Ik hem zegenen en als iemand u vervloekt, zal Ik hem vervloeken. U zult voor alle volken een zegen zijn.&#8217;</div><div class="p"> 4Abram gehoorzaamde de Here en vertrok met zijn neef Lot. Abram was toen vijfenzeventig jaar. 5Hij nam zijn vrouw Sarai, zijn neef Lot en al zijn bezittingen mee: vee en slaven die hij in Haran had verzameld. Zo kwamen zij in Kana&#228;n aan.</div><div class="p"> 6Trekkend door het land kwamen zij in de buurt van Sichem, bij het eikenbos Mor&#233;. In dat gebied leefden in die tijd Kana&#228;nieten. 7Daar verscheen de Here opnieuw aan Abram en zei: &#8216;Dit land zal Ik aan uw nageslacht geven.&#8217; Abram bouwde een altaar op de plaats waar hij de Here ontmoette. 8Daarna trok hij in zuidelijke richting naar het heuvelachtige gebied tussen Betel in het westen en Ai in het oosten. Hij zette daar zijn tent op, bouwde een altaar voor de Here en aanbad Hem. 9Zo trok Abram steeds verder naar het zuiden in de richting van de Negev.</div><div class="p"> 10Er brak echter een zware hongersnood uit in Kana&#228;n en Abram besloot naar Egypte uit te wijken. 11-13Toen zij de grens van Egypte naderden, begon Abram zich zorgen te maken. Hij zei tegen zijn vrouw Sarai: &#8216;Je bent een knappe vrouw. Als de Egyptenaren jou zien, zouden ze mij wel eens kunnen doden om jou te krijgen. Daarom kun je beter zeggen dat je mijn zuster bent. Dan zullen de Egyptenaren mij goed behandelen, ter wille van jou!&#8217; 14-15 En inderdaad, zo gauw de Egyptenaren de schoonheid van Sarai zagen, brachten zij hun koning, de farao, op de hoogte. Hij nam Sarai op in zijn harem. 16De farao overlaadde Abram met geschenken: schapen, runderen, ezels, slaven, slavinnen en kamelen. 17Maar de Here stuurde zware plagen over de hele hofhouding, omdat de farao Sarai in zijn harem had opgenomen.</div><div class="p"> 18Toen riep de farao Abram bij zich. &#8216;Wat hebt u mij aangedaan? Waarom hebt u gezegd dat Sarai uw zuster was, zodat ik haar als mijn vrouw heb genomen? Waarom hebt u mij niet verteld dat zij uw vrouw is? 19Hoe kon u haar aan mij afstaan door te zeggen dat zij uw zuster is? Neem haar maar terug en vertrek!&#8217; 20Begeleid door een gewapend escorte werden Abram en zijn vrouw met al hun bezittingen het land uitgezet.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="GEN.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">Abram en Lot gaan hun eigen weg</div><div class="p"> 1Zo verlieten zij Egypte en trokken weer noordwaarts naar de Negev: Abram, zijn vrouw, Lot en alles wat zij bezaten. 2Abram had veel vee, zilver en goud. 3Zij trokken net zo lang in noordelijke richting tot ze bij hun oude kamp tussen Betel en Ai kwamen. 4Het altaar dat Abram daar had gebouwd, stond er nog en opnieuw aanbad Abram daar de naam van de Here.</div><div class="p"> 5Lot had net als Abram veel vee en tenten voor zichzelf en zijn dienaren. 6Daarom konden zij niet bij elkaar blijven, want het land was niet groot genoeg voor al hun vee. 7De herders van Abram en Lot kregen zelfs onderling ruzie, wat gevaarlijk was vanwege de vijandige Kana&#228;nieten en Perizzieten die daar woonden.</div><div class="p"> 8Abram besprak het probleem met Lot. &#8216;Het is niet goed dat wij ruzie maken en dat onze herders met elkaar overhoop liggen,&#8217; meende hij. &#8216;Wij zijn tenslotte familie! 9Laten we daarom uit elkaar gaan, er is hier plaats genoeg. Als jij een stuk grond in het oosten kiest, ga ik naar het westen. Als jij een plaats in het westen kiest, ga ik naar het oosten.&#8217; 10Lot keek goed om zich heen en zag het vruchtbare gebied langs de rivier de Jordaan, met overal genoeg water. Voordat de Here Sodom en Gomorra vernietigde, leek het gebied tot Soar aan toe wel op de hof van Eden of het land Egypte. 11Daarom koos Lot voor de Jordaanstreek in het oosten en trok er met zijn vee en zijn dienaren heen. Hij en Abram gingen uit elkaar. 12Abram bleef in Kana&#228;n en Lot vestigde zich in de steden van de Jordaanstreek in de buurt van de stad Sodom. 13Maar de inwoners van dit gebied waren erg slecht en zondigden tegen de Here.</div><div class="p"> 14-15 Nadat Lot was vertrokken, zei de Here tegen Abram: &#8216;Kijk zo ver u kunt naar alle kanten, want al dit land zal Ik u en uw nakomelingen geven. 16Ik zal u zoveel nakomelingen geven dat ze, net als het stof van de aarde, niet kunnen worden geteld!</div><div class="p"> 17Doorkruis dit land in alle richtingen, dan zult u zien wat Ik u allemaal ga geven.&#8217; 18Abram sloeg zijn kamp op bij de eikenbossen van Mamre, in de buurt van Hebron en bouwde daar een altaar voor de Here.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="GEN.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">Lot door Abram gered</div><div class="p"> 1Het was oorlog. Koning Amrafel van Sinear, koning Arjoch van Ellasar, koning Kedorlaomer van Elam en koning Tidal van Go&#239;m 2streden tegen koning Bera van Sodom, koning Birsa van Gomorra, koning Sinab van Adma, koning Semeber van Sebo&#239;m en de koning van Bela, ook wel Soar genoemd.</div><div class="p"> 3De laatsten mobiliseerden hun legers en kwamen samen in het dal Siddim, waar tegenwoordig de Dode Zee is. 4Zij waren twaalf jaar lang onderworpen geweest aan koning Kedorlaomer. Nu, in het dertiende jaar, kwamen zij in opstand. 5-6 Een jaar later kwamen Kedorlaomer en zijn bondgenoten in het gebied aan en er ontstond een hevige veldslag. De volgende stammen werden verslagen: de Refa&#239;eten bij Asterot-Karna&#239;m, de Zuzieten bij Ham, de Emieten bij Sawe-Kirjata&#239;m en de Chorieten in het gebergte Se&#239;r tot aan El-Paran, vlak aan de rand van de woestijn. 7Daarna trokken de zegevierende legers naar En-Mispat (dat later Kades werd genoemd), waar zij de Amalekieten versloegen, zij gingen verder naar Chaseson-Tamar en versloegen daar de Amorieten.</div><div class="p"> 8-9 Toen trok het leger van de koningen van Sodom, Gomorra, Adma, Sebo&#239;m en Bela (of Soar) naar het dal Siddim en bond daar de strijd aan met het leger van Kedorlaomer en zijn bondgenoten. Vijf koningen tegen vier. De vijf delfden het onderspit. 10Ze sloegen op de vlucht en enkelen kwamen om in de asfaltputten die overal in het dal verspreid lagen. De overlevenden vluchtten de bergen in. 11De overwinnaars plunderden Sodom en Gomorra en namen alle waardevolle dingen mee. 12Ook Abrams neef Lot die in Sodom woonde, werd met al zijn bezittingen meegenomen.</div><div class="p"> 13Een vluchteling vertelde dit aan Abram de Hebree&#235;r, die woonde bij de eikenbossen van de Amoriet Mamre. Mamre&#700;s broers Eskol en Aner waren bondgenoten van Abram. 14Toen Abram hoorde dat Lot ook gevangen was genomen, riep hij al zijn mannen bijeen, 318 in totaal en ging achter het terugtrekkende leger aan dat ondertussen bij Dan was aangekomen. 15Die nacht verdeelde Abram zijn legertje in groepen en sloeg de vijand uiteen. Hij achtervolgde de vluchtenden tot Choba, dat ten noorden van Damascus ligt. 16Zo heroverde Abram alles: de hele buit, zijn neef Lot en al Lots bezittingen, de vrouwen en de andere gevangenen.</div><div class="s1">Abram geeft tiende aan Melchisedek</div><div class="p"> 17Toen Abram terugkeerde na zijn overwinning op Kedorlaomer en diens bondgenoten in het dal Sawe (later het Koningsdal genoemd), ging de koning van Sodom hem tegemoet. 18Melchisedek, de koning van Salem (Jeruzalem), die priester was van God, de Allerhoogste, kwam met brood en wijn voor Abram en zijn mannen.</div><div class="p"> 19-20 Melchisedek zegende Abram met de woorden: &#8216;God, de Allerhoogste, de Schepper van hemel en aarde, moge u zegenen, Abram. En geprezen zij God, die uw vijanden het onderspit heeft laten delven.&#8217; Hierna schonk Abram Melchisedek een tiende deel van alles wat hij had heroverd.</div><div class="p"> 21De koning van Sodom vroeg: &#8216;Geef mij mijn mensen terug, de rest van mijn goederen mag u houden!&#8217; 22Maar Abram weigerde: &#8216;Ik zweer bij de Here God, de Allerhoogste, de Schepper van hemel en aarde: 23nog geen schoenveter zal ik van u aannemen, anders kunt u later zeggen: &#8220;Ik heb Abram rijk gemaakt.&#8221; 24Het enige dat ik kan aannemen, is een vergoeding voor wat mijn mannen hebben gegeten. Maar mijn bondgenoten Aner, Eskol en Mamre kunt u wel een deel van de buit geven.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="GEN.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">Gods verbond met Abram</div><div class="p"> 1Na deze gebeurtenissen sprak de Here met Abram en zei: &#8216;Wees niet bang Abram, want Ik zal u beschermen en zegenen.&#8217; 2Maar Abram zei: &#8216;Och Here, mijn God, U kunt mij wel zegenen, maar wat helpt dat, nu ik geen zoon heb? 3Wanneer ik sterf, zal de Damascener Eli&#235;zer al mijn bezittingen erven. Een dienaar zal mijn erfgenaam worden.&#8217; 4Maar de Here nam weer het woord: &#8216;Niemand anders dan uw eigen zoon zal uw erfgenaam zijn.&#8217;</div><div class="p"> 5God nam Abram mee naar buiten en wees naar de nachtelijke hemel: &#8216;Kijk naar boven en tel al die sterren eens als u kunt! Zo zal uw nageslacht zijn: ontelbaar!&#8217; 6Abram geloofde het woord van de Here en dat was de reden dat God hem als een rechtvaardig mens beschouwde. 7Hij zei tegen Abram: &#8216;Ik ben de Here, die u vanuit Ur der Chaldee&#235;n hier heeft gebracht om u dit land te geven.&#8217; 8Abram vroeg: &#8216;Maar Here, mijn God, hoe kan ik er zeker van zijn dat U mij dit land zult geven?&#8217; 9God antwoordde: &#8216;Haal een driejarige jonge koe, een driejarige geit, een driejarige ram, een tortelduif en een jonge duif.&#8217; 10Abram hakte de dieren in twee&#235;n, maar liet de vogels heel. 11Toen de roofvogels op de kadavers neerstreken, joeg Abram ze weg.</div><div class="p"> 12Bij het ondergaan van de zon viel Abram in een diepe slaap en kreeg een angstige droom. 13Toen zei God tegen Abram: &#8216;Uw nakomelingen zullen vierhonderd jaar in een vreemd land wonen, ze zullen daar slaven zijn en slecht behandeld worden. 14Maar het volk dat hen onderdrukt, zal Ik straffen. Daarna zal uw volk wegtrekken met grote rijkdommen. 15Maar u zult een hoge leeftijd bereiken en rustig kunnen sterven. 16Na vier generaties zullen uw nakomelingen hier terugkeren, want eerder zal de slechtheid van de Amorieten niet het peil bereiken, waarop Ik ze zal straffen.&#8217;</div><div class="p"> 17Toen de zon onder was en het donker begon te worden, zag Abram een rokende vuurpot en een vlammende fakkel tussen de helften van de dode dieren doorgaan. 18Die dag sloot de Here een verbond met Abram en zei: &#8216;Ik zal dit land aan uw nakomelingen geven, van de Nijl tot de rivier de Eufraat. 19-21En zij zullen de Kenieten, de Kenizzieten, de Kadmonieten, de Hethieten, de Perizzieten, de Refa&#239;eten, de Amorieten, de Kana&#228;nieten, de Girgasieten en de Jebusieten onderwerpen.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

God SpeakingVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen