Geloofslessen uit het leven van Corrie ten Boom - deel 2Voorbeeld

Vergeving

Romeinen 5:5 (HSV)





‘En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten is uitgestort door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.’

In de twintiger jaren heeft de familie Ten Boom veel pleegkinderen en tieners in huis. Natuurlijk hebben die weleens flinke ruzie. ‘Tante Kees (zo wordt Corrie vaak genoemd), ik haat haar!’ roept Puck, een van de pleegkinderen, nadat ze ruzie heeft gemaakt met een van de andere tieners. Corrie komt bij Puck zitten en zegt: ‘Als we haten zijn we gevangenen van onze eigen onvergevingsgezindheid en worden we bitter, Puck.’ ‘Maar ik kan niet vergeven tante Kees!’ ‘Dat weet ik Puck, maar ken je de tekst uit Romeinen 5:5? De liefde van God is in je hart uitgestort en daarom kun je vergeven.’ 

Jaren later, na de oorlog, vraagt God van Corrie dat ze de boodschap van vergeving ook in Duitsland zal brengen. Al in 1947 reist ze daarheen en spreekt in kerken. Op een avond komt er een man na de bijeenkomst naar haar toe. ‘U herkent mij misschien niet, maar ik ben een van de SS-bewakers uit Ravensbrück.’ En of ze hem herkent! Hij was een van de wreedste bewakers uit het kamp. ‘Ik ben christen geworden’, vervolgt hij, ‘en ik weet dat al mijn zonden vergeven zijn. Nu heb ik God gevraagd of ik een van mijn slachtoffers om vergeving mag vragen. Juffrouw Ten Boom, kunt u mij vergeven?’ Hij steekt zijn hand naar haar uit. Maar Corrie kan het niet! Flitsen van haar uitgeteerde, geslagen zus komen in haar herinnering. En er is slechts bittere haat in haar hart. Dan komt de Bijbeltekst in haar gedachten waar staat: ‘Ieder die zijn broeder haat, is een moordenaar’ (1 Johannes 3:15, HSV). Maar dan komt ook Romeinen 5:5 in haar gedachten. Ze bidt stil in zichzelf en zegt: ‘Heer ik kan mijn hand uitsteken op wilskracht, dat is alles wat ik kan. U moet de rest doen.’ Ze strekt haar hand uit en op dat moment voelt ze de liefde van God als een warme stroom door haar heengaan en ze kan zeggen: ‘Broeder, ik vergeef je!’

Bedenk:

Vergeven betekent niet dat we de emotie van de pijn en het verdriet niet meer zullen ervaren. Vergeven betekent ook niet dat we het onrecht zullen vergeten. We kúnnen soms niet vergeten. Vergeven is een daad van de wil waarbij we besluiten dat we het recht op vergelding opgeven en dat in de handen van God leggen die gezegd heeft: ‘Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden’ (Hebreeën 10:30, HSV). En God hééft het vergolden: zijn Zoon heeft de prijs betaald aan het kruis. Ieder mens heeft de keuze om dat offer aan te nemen en dan is de schuld vereffend.  

Gebed:

Heer, U kent het onrecht dat mij is aangedaan. Dank U voor de tekst uit Romeinen 5:5. Help mij om het recht op vergelding in uw handen te leggen.