LEVEN ZONDER DIE ENE...Voorbeeld

Een uitdijend universum

Het vervagen van de rol van mijn aardse ouders maakte in mijn hart een weg vrij voor mijn hemelse Vader. Mijn ouders lieten een groot gat over, namen een stukje van mijzelf mee toen zij uit mijn leven verdwenen. Een gat, dat God niet opgevuld heeft, zoals Bonhoeffer dat zo mooi weet te verwoorden in het gedicht dat hij kort voor zijn dood aan zijn geliefde schreef (‘Als je veel van iemand houdt’).

Maar zoals het heelal onmetelijk door blijft groeien, nieuwe sterrenstelsels laat ontstaan, zo wil God ons hart laten groeien en daarin Zijn eigen universum planten. Een wereld, waar alleen Hij de Rots is waar we stevig op kunnen staan, nu die ene uit onze omgeving is weggevallen. Waarin alleen de beloften van Zijn ontferming in Jezus ons de zekerheid geven voor ons bestaan. Een universum dat uit blijft dijen, elke dag een beetje meer God in ons leven. Vaker Zijn tederheid ervaren. Meer leren van Wie Hij is, juist doordat oude zekerheden eindig bleken te zijn en alleen de oneindige God die zekerheden kan waarborgen. Het nieuwe universum dat God laat ontstaan naast de kraters in ons hart, zal doorgroeien tot voorbij die laatste vijand, tot in een eeuwig vreugdevol universum samen met onze God.