Pinksteren: Verbinding met de Heilige Geest

Onrechtmatig

De Heilige Geest

Gods voorbereiding en voorzienigheid in moeilijke tijden

Afrekening

Mark Stoorvogel - Intimiteit met God

Gedichten over Levend water!

Zeven redenen om niet bang te zijn

Gedichten over de schepping!

Groeien in de kennis van God

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJON">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="JON.1.1+JON.1.2+JON.1.3+JON.1.4+JON.1.5+JON.1.6+JON.1.7+JON.1.8+JON.1.9+JON.1.10+JON.1.11+JON.1.12+JON.1.13+JON.1.14+JON.1.15+JON.1.16+JON.1.17">
 <div class="p">1De Here zei tegen Jona, de zoon van Amittai:</div><div class="p"> 2Ga naar de grote stad Ninev&#233; en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: &#8216;De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!&#8217;</div><div class="p"> 3Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.</div><div class="p"> 4Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan. 5In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken. Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim. 6De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: &#8216;Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!&#8217; 7De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn. 8&#8216;Wat hebt u uitgehaald,&#8217; vroegen zij hem, &#8216;dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?&#8217; 9-10 Hij zei: &#8216;Ik ben een Hebree&#235;r en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.&#8217; Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. &#8216;Waarom hebt u dat gedaan?,&#8217; riepen zij. 11&#8216;Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?&#8217; Want de zee werd steeds dreigender. 12&#8216;Gooi mij maar overboord,&#8217; zei hij, &#8216;dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm m&#237;jn schuld is.&#8217;</div><div class="p"> 13Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op. 14Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: &#8216;Here,&#8217; smeekten zij, &#8216;laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.&#8217; 15Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen! 16De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen. 17De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJON">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="JON.2.1+JON.2.2+JON.2.3+JON.2.4+JON.2.5+JON.2.6+JON.2.7+JON.2.8+JON.2.9+JON.2.10">
 <div class="p">1Vanuit de vis bad Jona toen tot de Here en zei: 2&#8216;In mijn grote moeilijkheden riep ik de Here en Hij antwoordde mij, ik riep vanuit de diepten van de dood en U hoorde mij, Here! 3U wierp mij in de diepe zee, ik ging onder in het kolkende water en werd bedekt door uw wilde en woeste golven. 4Toen zei ik: &#8220;Och Here, U hebt mij de rug toegekeerd en mij weggejaagd. Zal ik uw heilige tempel ooit nog terugzien?&#8221; 5Ik verdween onder de golven en zag de dood in de ogen. Het water sloot zich boven mij, het zeewier wond zich om mijn hoofd. 6Ik zakte naar beneden, naar de voeten van de bergen die oprijzen uit de zeebodem. Ik was voor altijd van het leven afgesloten en zat als een gevangene in het land van de dood. Maar, Here mijn God, U hebt mij tussen de kaken van de dood weggerukt! 7Toen ik alle hoop had laten varen, dacht ik nog eenmaal aan de Here. En mijn oprechte gebed ging uit naar U in uw heilige tempel. 8Wie afgoden vereren, keren de genade van de Here de rug toe! 9Maar ik zal nooit iemand anders aanbidden dan U! Want hoe kan ik U genoeg danken voor alles wat U voor mij hebt gedaan? Mijn besluit staat vast. Ik zal met een loflied op de lippen mijn beloften nakomen. Want verlossing komt van de Here alleen.&#8217;</div><div class="p"> 10Toen gaf de Here de vis bevel Jona op het strand uit te spugen en het dier deed dat.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJON">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="JON.3.1+JON.3.2+JON.3.3+JON.3.4+JON.3.5+JON.3.6+JON.3.7+JON.3.8+JON.3.9+JON.3.10">
 <div class="p">1-2 Daarna sprak de Here opnieuw tot Jona en zei: &#8216;Maak u klaar om naar die grote stad Ninev&#233; te gaan en de inwoners te waarschuwen voor hun ondergang, zoals Ik u al eerder heb gezegd!&#8217; 3Deze keer gehoorzaamde Jona en ging op weg naar Ninev&#233;. Ninev&#233; was zo&#700;n grote stad dat je drie dagen nodig had om er dwars doorheen te lopen.</div><div class="p"> 4-5 Maar al op de eerste dag, toen Jona een dagreis ver in de stad was rondgegaan en begon te prediken, toonden de inwoners berouw. Jona riep de mensen die zich om hem heen verzamelden, toe: &#8216;Over veertig dagen zal Ninev&#233; worden vernietigd!&#8217; Zij geloofden hem en riepen een vasten uit, zowel de hooggeplaatsten als de gewone mensen trokken rouwkleding aan, de ruwe, stugge gewaden die bij treurige gebeurtenissen werden gedragen.</div><div class="p"> 6Toen de koning van Ninev&#233; hoorde wat Jona zei, stapte hij van zijn troon, trok zijn koninklijke kleding uit, deed rouwkleding aan en ging in de as zitten. 7De koning en zijn edelen stuurden een boodschap door de stad die luidde: &#8216;Laat niemand, zelfs de dieren niet, ook maar iets eten. Er mag geen slokje water worden gedronken. 8Iedereen moet rouwkleding dragen en God aanroepen. Laat iedereen zijn verkeerde wegen verlaten en alle onrecht afzweren. 9Wie weet zal God toch nog besluiten ons te laten leven en zal Hij ons in zijn ontzettende toorn niet vernietigen.&#8217;</div><div class="p"> 10Toen God zag dat zij een eind hadden gemaakt aan hun misdadige gedrag, veranderde hij van gedachte en voerde de straf die Hij had aangekondigd, niet uit.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJON">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="JON.4.1+JON.4.2+JON.4.3+JON.4.4+JON.4.5+JON.4.6+JON.4.7+JON.4.8+JON.4.9+JON.4.10+JON.4.11">
 <div class="p">1Jona was echter woedend dat God van gedachten was veranderd. 2Hij beklaagde zich erover bij de Here en zei in zijn gebed: &#8216;Dit is nu precies wat ik dacht dat U zou gaan doen, Here, toen ik nog thuis was en U mij opdroeg hierheen te gaan. Daarom vluchtte ik naar Tarsis. Want ik wist dat U een genadig en barmhartig God bent. U wordt niet snel boos en bent erg vriendelijk, ik wist hoe gemakkelijk U ertoe zou kunnen besluiten af te zien van het plan deze mensen te vernietigen. 3Dood mij alstublieft, Here, ik ben liever dood dan levend.&#8217;</div><div class="p"> 4Maar de Here zei: &#8216;Is het wel juist dat u hierover zo kwaad bent?&#8217;</div><div class="p"> 5Jona verliet de stad en zocht een plaats ten oosten van de stad. Hij maakte van bladeren een dak om voor schaduw te zorgen, terwijl hij zat te wachten of er iets met de stad ging gebeuren. 6Nu zorgde de Here voor een wonder, Hij liet een boom snel opgroeien om Jona schaduw te geven en om zo zijn boosheid weg te nemen. Dat stemde Jona blij en dankbaar. 7Maar God zorgde ook voor een worm! De volgende morgen, toen het licht begon te worden, at het dier zich door de stengel van de boom, zodat deze verwelkte en stierf. 8Toen de zon flink begon te steken, liet God een hete oostenwind over Jona heenwaaien. De zon brandde met haar stralen zo op zijn hoofd dat hij er duizelig van werd en naar de dood verlangde. Vertwijfeld zei hij: &#8216;De dood is beter dan dit!&#8217; 9Toen zei God tegen Jona: &#8216;Is het juist dat u kwaad bent over deze boom?&#8217; &#8216;Ja,&#8217; zei Jona, &#8216;dat is het zeker, U ziet het goed. Ik ben zo kwaad dat ik er haast dood aan ga!&#8217; 10Toen zei de Here: &#8216;U hebt medelijden met uzelf omdat die beschermende plant is gestorven, ook al was het niet uw werk dat hij daar kwam en hem een kort leven was beschoren. 11Waarom zou Ik dan geen medelijden voelen met die grote stad met meer dan honderdtwintigduizend mensen, die zich nergens van bewust zijn, nog afgezien van al die onschuldige dieren?&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

The Essential 100® Bible Challenge–10–The ProphetsVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen