Recht doen, trouw betrachten en nederig de weg gaan van je God

Elia op de berg Karmel: Alles leren geven voor God

Leven vanuit overwinning

Esther

Op zoek naar Gods heerlijkheid: acht dagen onderweg met Mozes

In de hectiek van het leven

Bedoeld, Hersteld, Geliefd. - De Simpele Waarheid Over Je Identiteit

Opladen in De Vakantie!

Zijn Naam is...

Kies voor vreugde

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="JDG.20">
 <div class="label">20</div><div class="s1">De aanval op de stam Benjamin</div><div class="p"> 1-2 Het hele volk Isra&#235;l kwam naar Mispa. In totaal vierhonderdvijftigduizend man voetvolk, allemaal mannen die het zwaard konden hanteren. Eensgezind verzamelden zij zich daar voor de Here. De mannen kwamen uit alle hoeken van het land, van Dan tot aan Berseba en ook uit het gebied Gilead aan de overkant van de Jordaan. 3Al gauw hoorden de mensen in het gebied Benjamin dat de Isra&#235;litische troepen zich in Mispa hadden verzameld. Toen bogen de leiders van Isra&#235;l zich over de vraag hoe deze verschrikkelijke gebeurtenis had kunnen plaatshebben. Daarop meldde zich de Leviet wiens vrouw was vermoord bij hen. 4Hij zei: &#8216;Wij kwamen op een avond in Gibea, een stad in het gebied van Benjamin en wilden daar overnachten. 5&#700;s Nachts omsingelden de burgers van Gibea ons huis, ze waren van plan mij te onteren en te doden. Zij hebben toen mijn bijvrouw zo gruwelijk verkracht dat zij eraan is overleden. 6Daarna heb ik haar lichaam in twaalf stukken gesneden en deze delen door het hele land Isra&#235;l gestuurd, want die mannen hebben een schandelijke misdaad begaan. 7Welnu, landgenoten, zeg wat u hiervan vindt en geef mij raad!&#8217; 8Toen stond het volk als &#233;&#233;n man op en antwoordde: &#8216;Niemand van ons zal naar huis teruggaan, maar het volgende zullen wij doen: 9-10 wij zullen Gibea verwoesten en door loting het land onder ons verdelen. Eerst zal een tiende deel van de verenigde legers van Isra&#235;l worden aangewezen om de rest van ons van voedsel te voorzien. Daarna zullen wij Gibea verwoesten om deze gruwelijke misdaad.&#8217; 11De mannen van Isra&#235;l waren eensgezind in hun besluit hard tegen Gibea op te treden.</div><div class="p"> 12Toen werden boodschappers naar de stam Benjamin gestuurd die moesten zeggen: &#8216;Wat voor vreselijks is bij u gebeurd? 13Lever die misdadigers uit de stad Gibea aan ons uit, zodat wij hen kunnen terechtstellen en dit kwaad uit Isra&#235;l uitroeien.&#8217; Maar de Benjaminieten wilden niet luisteren naar hun broeders, de Isra&#235;lieten. 14-15 Integendeel, zesentwintigduizend strijdvaardige Benjaminieten uit andere steden verzamelden zich in Gibea om de zevenhonderd goed getrainde soldaten uit Gibea te versterken voor de strijd tegen de rest van Isra&#235;l. 16Uit de verenigde legers werd een keurkorps van zevenhonderd linkshandige slingeraars gevormd. Deze mannen konden met een steen tot op een haar nauwkeurig mikken, zonder ooit het doel te missen. 17Het leger van Isra&#235;l&#8212;de Benjaminieten dus niet meegerekend&#8212;telde vierhonderdduizend mannen die goed met het zwaard konden omgaan, geoefende strijders. 18Het Isra&#235;litische leger trok eerst van Mispa naar Betel om God te raadplegen. &#8216;Welke stam zal ons aanvoeren bij de aanval op de Benjaminieten?&#8217; vroegen zij. De Here antwoordde: &#8216;Juda zal vooropgaan.&#8217; 19-21De volgende morgen braken zij hun kamp op en trokken naar Gibea om de Benjaminieten aan te vallen. Maar de mannen van Benjamin stormden naar buiten en doodden die dag twee&#235;ntwintigduizend Isra&#235;lieten.</div><div class="p"> 22-24Toen ging Isra&#235;l weer naar Betel en huilde voor de Here tot aan de avond en vroeg Hem: &#8216;Moeten we verder vechten tegen onze broeder Benjamin?&#8217; En de Here antwoordde: &#8216;Ja.&#8217; Daardoor kregen de mannen van Isra&#235;l weer moed en rukten de volgende dag opnieuw uit om op dezelfde plaats te gaan vechten. 25Maar ook die dag stormden de Benjaminieten de stad uit en maakten nog eens achttienduizend slachtoffers onder de Isra&#235;lieten, allemaal ervaren zwaardvechters. 26Toen trok het hele volk opnieuw naar Betel, huilde en vastte daar voor de Here tot de avond en bracht brandoffers en vredeoffers. 27-28 Voor die gelegenheid stond de ark van het verbond in Betel en Pinechas, de zoon van Eleazar en kleinzoon van A&#228;ron, was priester. Bij monde van Pinechas vroegen de mannen van Isra&#235;l de Here om raad. &#8216;Moeten wij opnieuw onze broeder Benjamin aanvallen of zullen we ermee ophouden?&#8217; En de Here antwoordde: &#8216;Val aan, want morgen zal Ik hen in uw macht geven.&#8217;</div><div class="p"> 29-30 Het Isra&#235;litische leger legde hinderlagen rond de stad en rukte voor de derde keer op tegen de Benjaminieten. Zij stelden zich in slagorde op voor Gibea, net als de vorige keren. 31Toen het leger van Benjamin de stad uitmarcheerde voor de aanval, trokken de Isra&#235;litische troepen zich terug. Zo werden de Benjaminieten van de stad weggelokt, toen zij Isra&#235;l achtervolgden. Net als de vorige keren vochten de Benjaminieten met de mannen van Isra&#235;l en op de wegen naar Betel en Gibea doodden zij ongeveer dertig mannen van Isra&#235;l. 32De Benjaminieten dachten toen dat zij net als tevoren de Isra&#235;lieten hadden verslagen, maar deze hadden van tevoren afgesproken te vluchten om zo het leger van Benjamin weg te lokken van de stad naar de grote wegen. 33-34 Op het moment dat het leger van Isra&#235;l Ba&#228;l-Tamar bereikte, keerde het om en viel zijn achtervolgers aan. De tienduizend man sterke Isra&#235;litische keurtroepen, die verdekt lagen opgesteld op de open plek bij Gibea, kwamen tevoorschijn en vielen de achterhoede van het leger van Benjamin aan. De Benjaminieten beseften echter nog niet wat voor onheil hen boven het hoofd hing. 35De Here hielp Isra&#235;l Benjamin te verslaan en zij doodden die dag vijfentwintigduizend en honderd Benjaminieten.</div><div class="p"> 36-39Het leger van Isra&#235;l week terug voor de mannen van Benjamin om de Isra&#235;lieten die in de hinderlaag bij Gibea lagen, de gelegenheid te geven tot actie over te gaan. Toen de mannen van Benjamin ongeveer dertig Isra&#235;lieten hadden gedood, dachten zij dat het net zo&#700;n grote slachtpartij zou worden als de vorige keren. Maar de mannen die uit de hinderlaag tevoorschijn kwamen, stormden Gibea binnen, doodden iedereen met het zwaard en staken de stad in brand. De zware rookwolken die uit de stad opstegen, waren voor het Isra&#235;litische leger het teken zich om te keren en het leger van Benjamin aan te vallen. 40-41 Toen de Benjaminieten omkeken, zagen ze aan de grote rookwolken dat hun stad in lichterlaaie stond. Toen zij ook nog zagen dat de Isra&#235;lieten zich omkeerden en op hen afstormden, beseften zij dat hun ondergang nabij was. 42Zij vluchtten in de richting van de woestijn, maar konden de strijd niet ontlopen, want de Isra&#235;lieten kwamen hen achterna en sloegen de mannen in de achterhoede neer, evenals al degenen die uit de steden waren gekomen om hen te helpen. 43Na een achtervolging sloten zij de Benjaminieten ten oosten van Gibea in en versloegen hen. 44Die dag sneuvelden achttienduizend Benjaminitische soldaten. 45De rest van het leger vluchtte naar de woestijn, naar de rots Rimmon, maar onderweg werden nog vijfduizend mannen gedood en nog eens tweeduizend bij Gideom. 46De stam Benjamin verloor die dag dus in totaal vijfentwintigduizend soldaten.</div><div class="p"> 47Slechts zeshonderd mannen wisten in de woestijn naar de rots Rimmon te ontkomen, waar zij vier maanden bleven. 48Het Isra&#235;litische leger keerde terug om met de rest van de stam Benjamin af te rekenen&#8212;mannen, vrouwen, kinderen en vee&#8212;en zij staken alle steden in het gebied Benjamin in brand.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="JDG.21">
 <div class="label">21</div><div class="s1">Vrouwen voor de stam van Benjamin</div><div class="p"> 1De Isra&#235;lieten hadden in Mispa gezworen nooit een van hun dochters met een man van de stam Benjamin te laten trouwen. 2Toen zij in Betel waren samengekomen, zaten zij daar voor God en huilden bittere tranen.</div><div class="p"> 3&#8216;Waarom, Here, God van Isra&#235;l,&#8217; riepen zij, &#8216;heeft het zover kunnen komen dat nu een van onze stammen ontbreekt?&#8217; 4De volgende ochtend stonden zij vroeg op, bouwden een altaar en brachten daarop brandoffers en vredeoffers. 5Zij zeiden tegen elkaar: &#8216;Was een van Isra&#235;ls stammen niet aanwezig, toen wij die bijeenkomst voor de Here in Mispa hielden?&#8217; Want toen hadden zij plechtig gezworen dat wie niet voor de Here in Mispa zou verschijnen, dit met de dood zou moeten bekopen.</div><div class="p"> 6De Isra&#235;lieten hadden nu diep medelijden gekregen met hun broederstam Benjamin. Zij zeiden tegen elkaar: &#8216;Vandaag is een hele stam van Isra&#235;l weggevaagd. 7Hoe moet dat groepje overlevenden vrouwen vinden, terwijl wij bij de Here hebben gezworen dat we hun onze dochters niet zouden geven?&#8217; 8-9 Toen bedachten zij dat ze iedereen zouden doden die weigerde naar Mispa te komen, en zij ontdekten dat uit Jabes in Gilead niemand de bijeenkomst had bijgewoond. 10-12Daarom stuurde het volk twaalfduizend van de beste soldaten naar Jabes in Gilead om de bevolking te doden. Alle mannen, getrouwde vrouwen en kinderen werden met het zwaard gedood, maar alle jonge meisjes van huwbare leeftijd die nog maagd waren, werden gespaard. Het bleken er vierhonderd te zijn en zij werden naar de legerplaats in Silo in Kana&#228;n gebracht. 13Toen stuurde Isra&#235;l een delegatie naar het groepje overgebleven mannen van Benjamin op de rots Rimmon, om hun vrede aan te bieden. 14De Benjaminieten keerden daarop naar huis terug en kregen de meisjes uit Jabes die in leven waren gelaten. Toch waren het er nog niet genoeg. 15De Isra&#235;lieten hadden diep medelijden met de stam Benjamin, omdat de Here een wig had gedreven in Isra&#235;ls stammen. 16&#8216;Hoe kunnen wij aan vrouwen komen voor de anderen die nog geen vrouw hebben, nu alle vrouwen van de stam Benjamin dood zijn?&#8217; vroegen de leiders van Isra&#235;l zich af. 17&#8216;In elk geval blijft het gebied Benjamin in bezit van de overgebleven groep. De stam van Benjamin moet in stand blijven. 18Maar we kunnen hun niet onze eigen dochters geven. Want we hebben gezworen dat wie dat doet, vervloekt zal zijn.&#8217;</div><div class="p"> 19Plotseling schoot iemand te binnen dat jaarlijks ter ere van de Here een feest werd gegeven in de velden bij Silo. Silo ligt tussen Lebona in het noorden en Betel in het zuiden en ten oosten van de weg die van Betel naar Sichem loopt. 20Zij zeiden tegen de mannen van Benjamin die nog geen vrouw hadden: &#8216;Verstop u in de wijngaarden bij Silo. 21Wanneer de meisjes van Silo uit de stad komen om te dansen, spring dan tevoorschijn, pak een meisje en neem haar mee naar uw gebied Benjamin en trouw met haar. 22En als hun vaders of broers bij ons komen protesteren, dan zullen wij zeggen: &#8220;Heb alstublieft begrip voor deze zaak en laat hen uw dochters houden. Want wij konden niet genoeg vrouwen voor hen vinden toen we Jabes in Gilead verwoestten. En u kon hun uw dochters niet geven, zonder schuld op u te laden wegens de eed.&#8221;&#8198;&#8217; 23De mannen van Benjamin deden wat hun was gezegd, ze ontvoerden zo&#700;n tweehonderd dansende meisjes en trouwden met hen in hun eigen gebied. Daarna herbouwden zij de verwoeste steden en gingen er weer wonen. 24Ook het volk Isra&#235;l keerde naar huis terug, iedereen ging naar de stam en familie waartoe hij behoorde. 25Er was in die tijd geen koning in Isra&#235;l en iedereen deed maar wat hem het beste leek.</div>
 </div>
 </div>
</div>

In Een Maand Door Rechters #voormoedersVoorbeeld

#leidingontvangen

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen