In onze plaats: Overdenkingen tijdens de vastentijd in een tijd van genadeVoorbeeld

Het is volbracht.



Een van de twee belangrijkste dagen in de menselijke geschiedenis leek aardig gewoon voor een paar Romeinse soldaten. Het was hun onverbiddelijke plicht om drie openbare executies uit te voeren in Jeruzalem, op de dag voor de sabbat van het Pesach. Ze volbrachten hun opdracht met lugubere en geoefende precisie, door de spijkers in de handen en voeten van hun slachtoffers te slaan.



Twee schreeuwden het uit van pijn en haat. Degene in het midden droeg Zijn lijden vooral in stilte. Eenmaal sprak Hij tot zijn Vader voor vergeving van Zijn beulen. Toen Jezus stierf, begon het door te dringen tot de hoofdman die belast was met het volbrengen van de kruisiging, Wie het was die daar voor hem hing: ''en de hoofdman over honderd die daarbij stond, tegenover Hem, en zag dat Hij zo roepend de geest gegeven had, zei: Werkelijk, deze Mens was Gods Zoon!" (Markus 15:39).



Toen die hoofdman die dag terug ging naar zijn barak, droeg hij drie dingen met zich mee: zijn deel van de kleren die ze hadden afgenomen van de geëxecuteerde mannen, het vreselijke schuldgevoel dat zij niet alleen een onschuldige man hadden gekruisigd maar de Zoon van God en de Evangelieboodschap van vergeving die zich zelfs uitstrekte over moordenaars zoals hij.



We kunnen veel dingen leren van deze geweldige gebeurtenis, maar twee zijn belangrijker dan de rest. Ten eerste laat de kruisiging van Christus ons zien hoe erg onze zonden zijn. Ten tweede laat Zijn kruisiging zien dat Zijn verwerving van vergeving voor iedereen, succesvol was. Het is volbracht Satan is afgemaakt. Christus heeft jou vrij gemaakt.