In alle dingenVoorbeeld

Deel van het gezin

In zijn inleiding aan de Filippenzen stelde Paulus zichzelf voor als een dienaar van Jezus Christus, en hij schreef aan de heiligen in Christus Jezus. Deze woordkeuze hier is in beide gevallen veelzeggend. Doo het hele Oude Testament heen hadden enkel de leiders van de Israëlieten het voorrecht gekregen om dienaars van God genoemd te worden. 

Toen Paulus zichzelf voorstelde, zorgde hij nog voor een kleine aanpassing. Paulus noemde zichzelf niet een dienaar van God of een dienaar van de Heer. Hij zei dat hij een dienaar was van Jezus Christus. Deze woordkeuze had een belangrijke impact: hij stelde Jezus gelijk aan God. 

Dit lijkt misschien oud nieuws voor jou en mij, maar vanuit historisch oogpunt is het erg betekenisvol dat Paulus geloofde dat Jezus en God hetzelfde zijn. Het inzicht dat Jezus God is, is geen legende die zich honderden jaren na zijn dood ontwikkelde, toen de mensen de echte persoon vergeten waren. Zij die Hem volgden en Hem persoonlijk kenden geloofden dat Jezus zowel volledig God als volledig mens was. 

Het is ook bemoedigend dat Paulus de Filippenzen aanspreekt met heiligen. Eigenlijk gebruikt hij deze term regelmatig in zijn brieven wanneer hij verwijst naar medegelovigen. (Paulus schreef nooit aan de "zondaars van Rome" of waar dan ook.) 

Als we eenmaal deel uitmaken van de familie van God, worden we gezien als heiligen, niet als zondaars. Een heilige zijn betekent niet dat we perfect zijn. We zullen het wel worden als we geloven. Onze identiteit betekent niet dat we vrij zijn van ons strijd tegen de zonde. We zullen ons hele leven lang fouten maken. Toch is er een groot verschil tussen een heilige die strijdt tegen de zonde en een zondaar die probeert een heilige te zijn. 

Wees bemoedigd vandaag: Jij bent een geliefde heilige van God! Je voelt je misschien niet zo, maar je identiteit is onveranderlijk, geworteld in Gods gezindheid naar jou toe. Door het geloof in Jezus zijn we geadopteerd door God en maken we deel uit van zijn gezin. 

Breng wat tijd door in gebed en vraag God om je hart te vernieuwen en te verfrissen met dit goede nieuws. Het is gemakkelijk om ontmoedigd te raken bij fouten en mislukkingen. Uiteraard moeten we berouw hebben en onze zonden belijden. Maar we moeten ons ook verblijden in onze nieuwe identiteit. Ga nu tot de Heer, vrijwillig, vol verwachting, stoutmoedig en vol hoop. Hij ziet jou als zijn kind, en jij mag al je hoop, je angsten en mislukkingen bij Hem brengen. 

Waarom is onze identiteit in God iets waarin we ons mogen verblijden?