آموختن اتکا به فیض خداوند

امّا مرا گفت: «فیض من تو را کافی است، زیرا قدرت من در ضعف به کمال می‌رسد.» پس با شادیِ هر چه بیشتر به ضعفهایم فخر خواهم کرد تا قدرت مسیح بر من ساکن شود. از همین رو، در ضعفها، دشنامها، سختیها، آزارها و مشکلات، به‌خاطر مسیح شادمانم، زیرا وقتی ناتوانم، آنگاه توانایم. (دوم قرنتیان 9:12-10)

خدا از طریق ضعفهای پولس، او را کاملاً برای همیشه به فیض و به قدرت خود متکی کرد. پولس - حتی به اجبار- به اتکا به خداوند ادامه داد که او را قویتر از وقتی ‌کرد که اگر مکاشفاتش باعث غرور و استقلال او می‌شد.

بسیاری از ما فکر می‌کنیم بلوغ واقعی مسیحی زمانی است که به جایگاهی برسیم که تا حدودی از خدا «مستقل» باشیم. منظور این است که ما روش خود را داشته باشیم بطوریکه نیازی نباشد هر لحظه و هر روز آنقدر به خدا تکیه کنیم. این به هیچ وجه بلوغ مسیحی نیست. خدا عمداً شرایط ناتوان کننده‌ای را در زندگی پولس وارد کرد تا او در وابستگی مداوم و کامل به فیض و قدرت خدا باشد.

بسیاری از مردم تصور می کنند که روزی زندگی مسیحی "آسان" خواهد شد. ما به آن زمانی امیدواریم که مبارزات بزرگ با گناه را پشت سر گذاشته‌ایم و در آن وقت بدون مبارزه به چیزهای بزرگتر و بهتر دست می‌یابیم. امید فرا رسیدن آن روز یک توهم است. اگر خود پولس رسول به طور مداوم ضعف را تجربه می‌کرد، ما چه کسی هستیم که فکر کنیم می‌توانیم از او پیشی بگیریم؟

در واقع توهم قدرت و استقلال فرد را در موقعیت ضعیفتر قرار می‌دهد.

کمپل مورگان معتقد بود " هیچ چیز بیش از یک مسیحی مغرور و متکبر مانع کار خدا نیست."

آلن ردپات مشخصات فردی را که مورد استفاده خداوند هست را توصیف کرد: «خدا از طریق مردی کار می‌کند که پاک شده و زیر و رو شده باشد، زندگی او در برابر خداوند خالی و تهی شده باشد تا حدی که بی‌اندازه ضعیف شده است، آنقدر که هیچ جلال دنیایی در او مشخص نباشد»

یادآوری: مدتی زمان بگذارید تا انتظارات خود را از زندگی مسیحی ارزیابی کنید: آیا فکر می کنید متفاوت خواهد بود؟ ناامیدی ها و ضعفهای خود را امروز به خداوند بسپارید و قدرت او را دریافت کنید.

براساس تفسیر کتاب مقدس کلام ماندگار بوسیله دیویدگازیک