Ζωντανή ελπίδα: Αντίστροφη μέτρηση για το ΠάσχαΔείγμα

“Γιατί με εγκατέλειψες;”

Φαντάσου να κοιτάζεις τον Χριστό κρεμασμένο πάνω στον σταυρό. Ο μόνος τρόπος ώστε να μπορέσει να αναπνεύσει είναι να πιέσει τον Εαυτό Του προς τα πάνω χρησιμοποιώντας τα καρφιά στους καρπούς και τους αστραγάλους Του. 

Όσο η μέρα οδεύει προς το τέλος της, μαζεύει τις λιγοστές δυνάμεις που του έχουν απομείνει για να ωθήσει ξανά τον Εαυτό Του προς τα πάνω, ώστε να μπορέσει να φωνάξει: “Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;” 

Αν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πιθανότατα όλοι είχαμε στιγμές που ρωτήσαμε το Θεό, “Πού είσαι σε όλα αυτά; Γιατί εγκατέλειψεςεμένα;” 

Πώς θα πρέπει να ανταποκριθούμε όταν βρίσκουμε τους εαυτούς μας σε καταστάσεις όπου αισθανόμαστε μόνοι, ανήσυχοι ή εγκαταλελειμμένοι; 

Τα λόγια που είπε ο Χριστός πάνω στο σταυρό ήταν στην πραγματικότητα παρμένα από τον Ψαλμό 22 — ένας προφητικός θρήνος, γραμμένος από τον βασιλιά Δαβίδ. Με πολλούς τρόπους, αυτός ο ψαλμός αναφέρεται στον Χριστό, επιπλέον όμως μας παρέχει τρία βήματα δράσης που μπορούμε να ακολουθήσουμε όταν αισθανόμαστε μόνοι: 

1. Να είσαι ειλικρινής με τον Θεό όσον αφορά τα συναισθήματά σου.

Οι σχέσεις ξεκινούν όταν είμαστε αληθινοί. Επομένως εάν αισθάνεσαι ξεχασμένος απ' τον Θεό, πες Του το. Κάνε τις ερωτήσεις σου στον Θεό, και προετοίμασε την καρδιά σου να δεχτεί τις απαντήσεις του. 

2. Δόξασε τον Θεό ό, τι κι αν γίνει.

Τα συναισθήματά μας δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι άξιος λατρείας. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ συχνά μέσα από την λατρεία, που ανακαλύπτουμε την θεραπεία για τις έγνοιες μας. Όταν εστιάζουμε σε αυτό που είναι ο Θεός, η προοπτική μας σταδιακά αλλάζει — ακόμη και αν οι καταστάσεις παραμένουν.

3. Υπενθυμίστε στον Θεό τις υποσχέσεις του.

Σε όλο τον Ψαλμό 22, ο Δαβίδ βασικά λέει στον Θεό, “Γνωρίζω ποιός είσαι. Και αφού είσαι πάντα πιστός στον χαρακτήρα Σου, σώσε με όπως έχεις σώσει τους ανθρώπους Σου πριν από εμένα.” Η υπενθύμιση στον Θεό των υποσχέσεών του δεν είναι μόνο μια πράξη πίστης, αλλά ακόμη μας υπενθυμίζει τον έμπιστο χαρακτήρα του Θεού. 

Τελικά, η πιστότητα του Θεού προσωποποιήθηκε όταν ο Χριστός σταυρώθηκε. Ο Χριστός με τη θέλησή του υπέφερε μόνος πάνω στον σταυρό, για να μπορέσουμε εμείς να βιώσουμε την αιώνια κοινωνία με το Θεό. Ο Χριστός είναι η προφητική ολοκλήρωση του Ψαλμού 22. Και επειδή Αυτός υπέμεινε τον διαχωρισμό από τον Θεό, εμείς δε θα χρειαστεί ποτέ να το κάνουμε. 

Πάρτε λίγο χρόνο για να αναλογιστείτε την υπέρτατη θυσία του Χριστού για χάρη σας 

Προσευχηθείτε: Ιησού Χριστέ, σε ευχαριστούμε που μας διέσωσες απ' τον αιώνιο διαχωρισμό από Εσένα. Είναι επειδή Εσύ οικειοθελώς υπέμεινες τον διαχωρισμό από τον Πατέρα Σου, που εγώ δε θα χρειαστεί ποτέ να τον υπομείνω. Σήμερα, βοήθησέ με να σταματήσω και να αναλογιστώ το μέγεθος της θυσίας Σου, και να Σου αποδώσω τη δόξα που δικαιωματικά αξίζεις. Όπως κι αν αισθάνομαι, Εσύ είσαι πάντα άξιος της λατρείας μου. Γι' αυτό σήμερα, επιλέγω να Σε λατρέψω. Αμήν.