พระเจ้า แล้วฉันล่ะ?ตัวอย่าง

เมื่อรู้สึกว่าถูกลืม

ความเจ็บปวดที่มาจากความรู้สึกว่าถูกพระเจ้าลืมนั้นยากเกินกว่าที่จะรับได้ คุณสามารถเปลี่ยนจากความพยายามรักษาความเชื่อที่ยังเหลืออยู่เป็นการปฏิเสธความเชื่อโดยสิ้นเชิง เพราะความพยายามที่จะ 'รักษาความเชื่อ' จะกลายเป็นเครื่องเตือนใจคุณ ให้คอยคิดถึงทุกสิ่งที่คุณนั้นไม่ได้รับ 

แม้ว่าเราจะสามารถรู้สึกว่าพระเจ้านั้นทรงลืมเรา แต่แท้จริงแล้วพระองค์สามารถลืมเราได้หรือไม่?

อิสยาห์ 49:15 THSV11 กล่าวว่า “‘ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่ และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ? และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้ แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า”

ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่พระเจ้าจะลืมคุณ มันไม่ใช่ธรรมชาติของพระองค์ และสิ่งซึ่งพระองค์ทรงเป็นก็จะไม่ยอมให้ทรงทำเช่นนั้น คุณสามารถไว้วางใจในพระวจนะของพระองค์ได้มากกว่าที่คุณรู้สึก เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าที่ยกพระวจนะของพระองค์เหนือพระนามของพระองค์ ดังนั้น แม้ว่าบางครั้งเราอาจรู้สึกว่าพระเจ้าทอดทิ้งเรา แต่จริงๆ แล้วเราไม่เคยถูกทอดทิ้งเลย อย่างไรก็ตาม เราไม่ควรเพิกเฉยต่อความรู้สึกเหล่านั้น ความรู้สึกถูกทอดทิ้งนั้นเป็นโอกาสให้เราได้สัมผัสกับการทรงสถิตและอำนาจอธิปไตยของพระเจ้าเหนือชีวิตของเราในรูปแบบที่เราไม่คุ้นเคย

ในฐานะพ่อแม่มือใหม่ เราได้เรียนรู้ว่าแม้เราจะรักลูกของเรามากกว่ารักตัวเอง แต่ก็มีบางครั้งที่ลูกกลับไม่รู้สึกรับรู้ถึงความรักของเรา นั่นอาจเพราะมุมมองและการรับรู้ชีวิตอันจำกัดของลูกเอง และนั่นยังคงไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าเราหลงรักลูกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ในทำนองเดียวกัน พระบิดาในสวรรค์ทรงมีแผนการสำหรับเรา แต่บางทีแผนเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำให้เรา “รู้สึก” เหมือนพระเจ้าทรงรักเรา

ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดคำถามตามมาว่า: เหตุใดเราจึงตัดสินมาตรฐานความเป็นพ่อของพระเจ้าจากสิ่งภายนอกที่พระองค์ทรงทำให้เราหรือผู้อื่น ลองคิดดูสักครู่ 

ดูเหมือนว่าเราจะลืมไปว่าพระเจ้าไม่ได้ถูกจำกัดอยู่เฉพาะในโลกทางกายภาพและฝ่ายเนื้อหนังนี้ แม้แต่กาลเวลาก็มีเจ้านายเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น และพระนามของผู้นั้นก็คือพระยาเวห์หรือพระบิดาบนสวรรค์ของคุณนั่นเอง 

โปรดจำไว้ว่า แม้ว่าคุณจะไม่ใช่คนที่ถูกเลือกในหน้าที่การงานงาน อาจไม่ใช่คนที่ถูกเลือกสำหรับบทบาทใหม่ หรือตำแหน่งใหม่ หรือคนที่เขาเลือกจะอยู่ด้วยหรือแต่งงานด้วย คุณก็ยังเป็นผู้ที่พระเจ้าเลือกไว้ เราจึงไม่สามารถแค้นเคืองพระเจ้าได้ เพราะพระองค์รักและทรงเลือกเราก่อน 

เจสซีพ่อของดาวิดไม่ได้เลือกเขาเมื่อซามูเอลมาที่บ้านเพื่อเจิมลูกชายคนหนึ่งให้เป็นกษัตริย์ เจสซีไม่แม้แต่จะนึกถึงดาวิดด้วยซ้ำ! ราวกับว่าพระเจ้าอนุญาตให้เจสซีแสดงให้เห็นว่าเขาจะเลือกลูกคนไหนให้เป็นกษัตริย์ จากนั้นพระเจ้าก็ก้าวเข้ามาและพิสูจน์ให้เราเห็นว่าคนที่ถูกลืมคนนั้น คือคนที่พระองค์เลือก