Mateusza 22
22
Mateusza 22
Przypowieść o gościach weselnych
1Jezus tymczasem znów odwołał się do przykładu: 2Królestwo Niebios przypomina pewnego króla, który przygotowywał wesele swojemu synowi. 3Posłał poddanych, by zwołali na uroczystość gości, lecz zaproszeni nie chcieli przyjść. 4Posłał więc innych poddanych. Powiedzcie zaproszonym — polecił — że pierwsze danie gotowe, mięso czeka na przyrządzenie, wszystko już dopięte. Przyjdźcie na wesele. 5Oni jednak zlekceważyli zaproszenie i odeszli, jeden na swoje pole, drugi do swego handlu, 6a pozostali schwytali jego sługi, znieważyli lub pozabijali. 7Król rozgniewał się, posłał swoje wojsko, wygubił morderców, a ich miasto puścił z dymem. 8Następnie powiedział do służby: Wesele wprawdzie gotowe, ale zaproszeni nie byli godni. 9Wyjdźcie więc na skrzyżowania dróg i zaproście na wesele tylu, ilu spotkacie. 10Słudzy wyszli i sprowadzili napotkanych, złych i dobrych — i zapełniły się miejsca przy stole. 11Wówczas wszedł król. Chciał przyjrzeć się zaproszonym. Zobaczył wśród nich człowieka nie ubranego w weselną szatę. 12Jak tu wszedłeś, przyjacielu — zapytał — nie mając weselnej szaty? A ten oniemiał. 13Król natomiast rozkazał swej służbie: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie na zewnątrz, w ciemność, tam będzie płacz i zgrzytanie zębami. 14Wielu bowiem jest zaproszonych, lecz niewielu wybranych.
Jezus i sprawa podatków
15Wtedy faryzeusze odeszli i uknuli pewien plan. Postanowili przyłapać Jezusa na jakiejś niefortunnej wypowiedzi. 16Wysłali więc do Niego swoich uczniów oraz zwolenników Heroda z takim zapytaniem: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i zgodnie z prawdą uczysz, jak postępować według woli Bożej. Nie wyróżniasz też nikogo, gdyż nie kierujesz się pozorami stwarzanymi przez ludzi. 17Powiedz nam więc, jakie jest Twoje zdanie: Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy też nie? 18Jezus przejrzał ich zamiary i powiedział: Dlaczego wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy? 19Pokażcie mi monetę, którą płaci się podatek. Przyniesiono Mu zatem denara. 20Czyj to wizerunek oraz napis? — zapytał. 21Cesarza — odpowiedzieli. Wtedy im powiedział: Co cesarskie, oddawajcie więc cesarzowi, a co Boże — Bogu. 22Gdy to usłyszeli, opuścili Go i zdziwieni odeszli.
Zagadka o zmartwychwstaniu
23Tego dnia podeszli do Niego saduceusze. Twierdzą oni, że nie ma zmartwychwstania. Rozpoczęli od takiego przykładu: 24Nauczycielu! Mojżesz powiedział, że jeśli ktoś umrze bezdzietnie, to brat ma poślubić jego żonę i wzbudzić potomstwo swojemu bratu. 25Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił żonę swojemu bratu. 26Podobnie było z drugim i trzecim — aż do siódmego. 27Po wszystkich zmarła też kobieta. 28Przy zmartwychwstaniu więc którego z tych siedmiu będzie żoną? Bo wszyscy ją mieli. 29Jezus im odpowiedział: Błądzicie, gdyż nie znacie Pism ani mocy Bożej. 30Po zmartwychwstaniu ludzie nie będą się żenić ani wychodzić za mąż, lecz będą jak aniołowie w niebie. 31A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: 32Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. 33A tłumy, słysząc te słowa, zdumiewały się Jego nauką.
Najważniejsze przykazanie
34Na wieść o tym, że Jezus zamknął usta saduceuszom, faryzeusze zebrali się razem. 35Jeden z nich, znawca Prawa, wystawił Jezusa na próbę: 36Nauczycielu — zapytał — które z przykazań Prawa uznałbyś za najważniejsze? 37A On mu odpowiedział: Masz kochać Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy i każdą swoją myślą. 38To jest najważniejsze i pierwsze przykazanie. 39Drugie zaś, podobne temu, brzmi: Masz kochać swojego bliźniego tak, jak samego siebie. 40Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
Boska tożsamość Jezusa
41Gdy zebrali się faryzeusze, Jezus zapytał ich: 42Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli: Dawida. 43Wówczas ich zapytał: Jak to więc jest, że Dawid, natchniony przez Ducha, nazywa Go Panem? Przecież mówi:
44 Pan oświadczył memu Panu:
Usiądź po mojej prawicy,
aż pod Twoje stopy położę Twoich wrogów! # 22:44 Sparafrazowany cytat za G.
45Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, jak może On być jego synem? 46I nikt nie był w stanie powiedzieć na ten temat ani słowa. Nikt też od tego dnia nie ośmielił się zadawać Mu pytań.
Obecnie wybrane:
Mateusza 22: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej