مرا از پی خود بِکِش؛ بیا تا بدویم! پادشاه مرا به حجلههای خویش درآورده است. تو مایۀ شادی و سرور مایی، و عشق تو را بیش از شراب میستاییم! چه بایسته که مِهر تو چنین بر دلهاست!
Read غزل غزلها 1
به اشتراک گذاشتن
مقایسهٔ همهٔ ترجمهها: غزل غزلها 4:1
آیات را ذخیره کنید، آفلاین بخوانید، کلیپ های آموزشی را تماشا کنید و موارد دیگر!
YouVersion از کوکی ها برای شخصی سازی تجربه شما استفاده می کند. با استفاده از وب سایت ما، استفاده ما از کوکی ها را همانطور که در خط مشی رازداریتوضیح داده شده است، می پذیرید
خانه
كتابمقدس
برنامههای مطالعه
ویدیوها