اِشعیا 57
57
1شخص پارسا هلاک می‌شود،
و کسی در دل بدان نمی‌اندیشد؛
مردان سرسپرده از میان برداشته می‌شوند،
و کسی درک نمی‌کند.
اما پارسا برداشته می‌شود
تا از بلا در امان بماند؛
2او به آرامش داخل می‌گردد.
آنان که به راه راست گام برمی‌دارند،
بر بسترهای خویش استراحت می‌یابند.
3اما شما ای پسران ساحره،
و ای اولاد زنا و فحشا،
بدین‌جا آیید!
4بر کهِ تمسخر می‌کنید،
و دهان بر کهِ می‌گشایید
و زبان بر کهِ دراز می‌کنید؟
آیا شما فرزندان عِصیان
و اولاد فریب نیستید؟
5آیا شما نیستید که در میان درختان بلوط
و زیر هر درخت سبز
در آتش شهوت می‌سوزید؟#57:5 اشاره به بت‌پرستی قوم اسرائیل است که توأم با اعمال جنسی بود.
آیا شما نیستید که در درّه‌ها
و زیر برآمدگی صخره‌ها
کودکانتان را قربانی می‌کنید؟
6نصیب تو در میان صخره‌های صافِ#57:6 اشاره به بتها و الاهگان باروری است. درّه‌هاست؛
آری، سهم تو همینهاست و بس!
تو برای ایشان هدایای ریختنی ریختی،
و هدایای آردی بدیشان تقدیم کردی.
با این همه آیا گذشت کنم؟
7بسترت را بر کوهی بلند و رفیع گسترانیدی،
و بدان‌جا برآمدی تا قربانی کنی.
8پشت درها و تیرک چارچوبشان،
علامتهای بت‌پرستی خویش را نهادی.
مرا ترک گفته، بسترت را گشودی،
و بر آن برآمده، آنرا گسترانیدی؛
با آنان که بسترشان را دوست می‌داشتی پیمان بستی،
و بر برهنگی‌شان خیره نگریستی!
9با روغن زیتون نزد پادشاه#57:9 یا ”مولِک“ که خدای عَمّونیان بود. برآمدی،
و بر عطریات خویش افزودی.
سفیران خود را به دوردستها فرستادی،
و حتی تا به خود هاویه#57:9 یا ”گور“. آنان را گسیل داشتی!
10از راه دراز خویش درمانده گشتی،
با این حال نگفتی که، «امید نیست».
قوّت خویش تازه کردی،
و از همین رو ضعف به هم نرساندی.
11از که مشوش و هراسان شدی
که خیانت ورزیدی؟
که مرا به یاد نیاوردی
و هیچ اعتنا نکردی؟
آیا نه از آن رو که دیرزمانی لب فرو بستم،
پس حال دیگر ترس مرا به دل نداری؟
12من پارسایی و اعمال تو را بیان خواهم کرد،
اما تو از آن سودی نخواهی برد.
13آنگاه که فریاد کمک بلند می‌کنی،
بتهایی که خود گرد آورده‌ای رهایی‌ات دهند!
به‌یقین که بادْ آنها را خواهد رُفت
و جملگی به نَفَسی رانده خواهند شد.
اما آن که در من پناه جوید،
وارث زمین خواهد شد
و کوه مقدس مرا به میراث خواهد برد.
تسلی برای توبه‌کاران
14و گفته خواهد شد که:
«بسازید، بسازید! راه را مهیا سازید!
موانع را از سر راه قوم من بردارید!»
15زیرا آن که رفیع و بلندمرتبه است،
آن که در ابدیت ساکن است
و قدوس نامیده می‌شود،
چنین می‌گوید:
«من در مکان رفیع و مقدس ساکنم،
و نیز با آن که روح توبه‌کار و افتاده دارد؛
تا روحِ افتادگان را احیا کنم،
و دل توبه‌کاران را زنده سازم.
16زیرا که تا به ابد محکوم نخواهم کرد،
و همیشه خشمگین نخواهم بود؛
مبادا روحها و جانهایی که آفریده‌ام
جملگی در حضور من ضعف به هم رسانند.
17به سبب گناه سودِ نامشروع به خشم آمده، ایشان را زدم،
و از فرط خشم، روی خویش پنهان ساختم،
اما ایشان عِصیانگرانه به راه دل خود ادامه دادند.
18من راههای ایشان را دیده‌ام،
اما شفایشان خواهم داد.
من ایشان را هدایت خواهم کرد،
و اسرائیل و سوگوارانش را به‌کمال تسلی بخشیده،
19میوۀ ستایش بر لبها خواهم آفرید.»
خداوند می‌گوید:
«سلامتی بر آنان که دورند،
و سلامتی بر آنان که نزدیکند،
و من ایشان را شفا خواهم بخشید.
20اما شریران چون دریایی متلاطمند
که آرامی نتواند یافت،
و موجهایش گل و لجن برمی‌آورد.»
21خدای من می‌گوید: «شریران را سلامتی نیست.»
Currently Selected:
اِشعیا 57: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop